Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 58

56
BÚFRÆÐINGURINN
ar fargjöldin, var ferðin hafin. Bílarnir voru 5, er flytja skyldu
fólk og farangur.
Innan stundar vorum við komin í Vatnsskarð. Var þá veður
gott og hefði verið ánægjulegt að litast um, og horfa yfir fjörð-
inn frá Arnarstapa. En áfram var haldið. Hugurinn þráði að
líta hið fjarlæga og óþekkta, enda höfðum við flest áður séð
Skagafjörð af Vatnsskarði. Skarðið er fljótfarið og brátt tekur
að halla vestur af. Það er ekið um Bólstaðahlíð. Hlíðin er fög-
ur, grösug og þó brött. Hún skýlir bænum fyrir hafstormunum.
Túnið er víðlent og slétt. Það liggur í örmum blárra strauma
og hallar á móti sól. Okkur var sagt að þarna hafi búið búhöld-
ur mikill á síðustu öld. Hann reisti timburhús mikið og slétt-
aði tún sitt allt, með handverkfærum einum, því að ekki var þá
annars kostur. Bólstaðahlíð hverfur skjótt að baki, og þá tekur
við leiðin eftir Langadal. Gamall og góður húsgangur er kveð-
inn við raust:
Ætti ég ekki vífa val
von á þínum fundum,
leiðin eftir Langadal
löng mér þætti á stundum.
En þó dalurinn beri sann-nefni, er hann fljótfarinn í bíl á
sumardegi, enda er margt að athuga. Hér eru stórbýli mörg og
búsældarlegt um að litast. Það er numið staðar hjá einu höfuð-
bólinu, Geitaskarði. Maður kemur heiman frá bænum og slæst
í för með okkur. Honum er vel fagnað, enda er þetta gamall og
góðkunnur Skagfirðingur, Þorbjörn Björnsson bóndi á Geita-
skarði. Nú er skömm leið að Blönduósi, og er áð þar um stund.
Að því búnu er ekið suður og vestur Húnaþing. Hér er blóm-
legt hérað og grösugt. Margir eru kunnugir á þessum slóðum,
og eru þeir óspart spurðir af hinum, sem óvísari voru, um sveit-
ir, bæi, örnefni og fleira. Þegar farið er um Vatnsdalshóla óska
margir eftir því, að þeir hefðu haft tækifæri til þess að athuga
þá betur, og ekki síður Vatnsdalinn, sem kunnur er af fornum
sögum og fegurð sinni. En tíminn er naumur og áætlun verður
að halda svo sem kostur er. Við þjótum áfram. Nýjar myndir