Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 70

68
BÚFRÆÐINGURINN
margar matjurtir og þar á meðal korn. Allur hans áhugi og öll
hans viðleitni varð þó sem hrópandans rödd á eyðimörku. Fáir
eða engir fóru að dæmi hans í ræktunarmálum. Og enn liðu
aldir og lítið sem ekkert var sinnt um kornyrkjuna. En nú er
Fljótshlíðin fræg fyrir hana að nýju. Nú vildum við öll heim-
sækja Klemens Kristjánsson tilraunastjóra á Sámsstöðum og sjá
akrana hans.
Klemens tók okkur opnum örmum og fylgdi okkur til korn-
hlöðu sinnar. Húsfreyja hans bauð skagfirzkum liúsfreyjum til
sín. Klemens flutti mjög fróðlega og ýtarlega ræðu, rakti sögu
Sámsstaða, ræktunarinnar og umbótanna’ þar, allt frá því að
ríkið keypti jörðina fyrir 20 árum. Góður rómur var gerður að
ræðu Klemensar, svo sem maklegt var. Þótti mér sem orð hans
mættu koma bændum bezt að beinum noturn, eða vera bú-
mannlegust af öllu því er ég heyrði í þessari ferð. Þó hefði
Klemens enga ræðu þurft að halda, því að þegar hann hafði
sýnt okkur ræktunina og aðrar umbætur, sáum við að það voru
verkin þarna á Sámsstöðum, sem töluðu skýrustu máli. Þarna
munu vera um 30 hektarar af ræktuðu landi, auk þess eru
þarna stórbyggingar og búrekstur mikill. Mest er þó um til-
raunirnar vert, og þó einkum kornræktina, sem Klemens hefur
fyrstur manna sannað, að hægt er að reka hér með góðum
árangri. Ekki veit ég raunar neitt með vissu um það, hvað allt
þetta hefur kostað, sem hér hefur verið unnið á svo skömmum
tíma. Sjaldan hefur almenningur greiðan aðgang að reikning-
um yfir kostnað við opinber störf, og er það galli. Allgóðar
heimildir hef ég þó fyrir því, að furðu litlu af almanna fé hafi
verið varið til mannvirkja á Sámsstöðum. Klemens á Sámsstöð-
um er hagsýnn maður.
Er við kvöddum Klemens og Sámsstaði og gengum niður að
bílunum, undraði mig það, hvað margs við höfðum orðið liér
vísari á svo skömmum tíma. En hitt þótti mér h'ka furða, að
hvergi sá ég kornakra annars staðar í Fljótshlíðinni. Hvað veld-
ur? Vera má að bændur skorti vélar þær, er hafa þarf við korn-
yrkjuna, eða geymslurúm fyrir kornið, ef svo er, þarf hér um að
bæta, því að illt er að þurfa að trúa því, að vandræðasaga korn-
yrkjunnar þurfi endalaust að endurtaka sig.