Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 92
90
BÚFRÆÐINGURI N'N
sogdælu mjaltavélarinnar, að öðru leyti er öllu koniið [yrir í einu herbergi.
(Teiknistofa Landbúnaðarins.)
hreinlæti, geti orðið fyrsta flokks vara, þegar hún kemur til
mjólkurbúanna.
Oftast hefjast ifjósverkin á ])ví, að kúnum er gefið heyið.
Síðan er flórinn mokaður, og svo strax á eftir hefjast mjaltir.
Mjólkin er þá oft síuð inni í fjósinu, mjólkurbrúsinn stendur
á fjósstéttinni, fyrir aftan kýrnar, og ofan á brúsanum er sjálft
mjólkursigtið. Við hliðina á mjólkurbrúsanum er þvottafat.
Mjaltafólkinu er ætlað að þvo sér um hendur úr fatinu, en
oft er það svo, að ekki er unnt að skipta um vatn í fatinu, nema
með því að sækja vatn inn í bæ. Siíkt er oft tafsamt, og fer því
svo, að sjaldan er skipt um vatn, og fólkið þvær sér þá um
hendur upp úr vatnsskóipi. Þegar svona er að unnið og öll
aðstaða ekki betri en liér hefur verið lýst, getur það talizt
lireint undur, ef mjólkin lendir í fyrsta flokki við flokkun
mjólkurbúanna.
Eitt þarfasta herbergi í útihúsum bænda er því mjólkur-
húsið. Þar á að sía mjólkina og kæla liana. Þar þarf að vera
þvottaskál með rennandi vatni, svo, mjaltafólkið geti þvegið
sér um hendur, þegar það kemur til þess að tæma mjaltaföt-
urnar. Ef búið er stórt, á að þvo þar mjaltafötur, mjaltavélar