Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 125
1
Nauðsyn búnaðarfræðslu
Reynsla og þekking horfinna kynslóða og sigrar samtíðar-
innar er sá arfur, sem allir skólar, öll fræðsla og öll menning
vill gefa nemendum sínum. Skólarnir eiga að leiða æskuna
fram hjá brimi og brotsjóum þeim, sem orðið hafa foftíðinni
að grandi. Eflaust hefur skólunum oft tekizt þetta, þó að stund-
um hafi orðið misbrestur á því. Hjá blindskerjum brotsjóanna
skulu bjartastir vitar reistir. Leiðarmerki slík skulu vísa vax-
andi mönnum til framtíðarlandsins og hafa gert það. Þó verður
seint eða aldrei hægt að segja um veg þann, er varða skuli:
nú er nóg komið. Spakmæli St. G. St. verður lengi í gildi:
„Þar, sem feður urðu úti, skulu synir varða veg.“
Aðalgrundvöllur landbúnaðar og allrar búnaðarfræðslu eru
náttúruvísindi og hagnýting þeirra, hagfræði og tækni. Aðal-
námsgreinar skólanna eru um þessi efni, eins og sjá má af
skýrslum þeirri, er hér birtast í ritinu. Öllum iþeim, er við
búnað fást, er það höfuðnauðsyn, að kunna sem bezt skil á
íræðum þessum, og geta notfært sér þau á hyggilegan og hag-
kværnan hátt. Án þekkingar urn þessi efni er allur búskapur
frumstæð kyrrstaða, sem ekki er í samræmi við þróun títnans
og á því lítinn rétt á sér. Saðreyndir hafa sannað þetta um
langt skeið, og verða þær sannanir æ ljósari, með hverju ári,
sem líður, því að verkefni landbúnaðar fjölga ört og verða æ
vandasamari. Það ætti raunar að vera óþarfi að færa rök fyrir
þessu, svo ljóst mál sem hér er um að ræða. Þó virðast margir