Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 131
BÚFRÆBINGURINN
129
leggi rækt við þær uppeldisstofnanir þjóðarinnar, sem kenna
tökin á því, að reka höfuðatvinnuveg þjóðarinnar, sem hún má
sízt vanrækja, og telur um sex þúsund sjálfstæða atvinnurek-
endur, eða miklu fleiri en þeir eru við nokkra aðra atvinnu-
grein.
Sjaldan gera blöð mikið að því, að hvetja menn til búnaðar-
náms. Mikill fróðleikur og hvöt mætti það verða ungum mönn-
um, ef búfræðingar vildu rita í blöð, eða flytja erindi í útvarp,
um áhrif þau og gagn, sem þeir og aðrir hafa haft af dvöl sinni
í búnaðarskólum. Búrekstur einstakra bænda, félagsskapur
þeirra og þjóðmál, bera víða vitni um búnaðarfræðslu, svo að
frá mörgu er að segja. Sagan er sú námsgrein, sem bezt er til
þess kjörin að gefa góðar fyrirmyndir og eggja unga menn.
Vert er að vekja eftirtekt á því, að flestir þeir, sem sótt hafa
Hólaskóla nú síðustu árin, eru bræður, frændur eða nágrannar
þeirra, sem dvalið hafa skömmu áður í skólanum. Sýnir þetta,
að þeir, sem sótt hafa skólann, telja sig hafa haft gott gagn af
dvöl sinni þar, en áhuginn fyrir búnaðarfræðslu er ekki al-
mennur. Þá er það einnig athyglisvert, að skólinn er helzt sótt-
ur frá þeim heimilum og úr þeim sveitum, sem lengst eru á veg
komnar í búnaði. Þetta virðist að vissu leyti vera dálítið öfugt
við það, sem nauðsyn krefur. Þó er þetta ekki óeðlilegt, þegar
betur er að gætt. Þeir, sem lengst eru á veg komnir, mest unna
framkvæmdum og reka búskap sinn með vélum að nýtízku
hætti, finna að til þess þarf kunnáttu. Það er ekki unnt að reka
myndarbúskap, án þess að vita nokkuð í búfræði, og verður þó
enn erfiðara í framítðinni.
Piltum frá Hólum befur nú að undanförnu verið boðið mik-
ið hærra kaup, en unnt er að fá í kaupstöðum við venjulega
dagvinnu, sem greidd er með hinu skráða „taxtakaupi“. Boð
þessi hafa auðvitað komið frá bændum, sem njóta mikillar ný-
yrkju og hafa að öðru leyti komið búskap sínum í viðunandi
horf. Sh'kir bændur eru búnir að fá reynslu fyrir því, að það
verður að gera þá kröfu til landbúnaðarverkamanna að þeir
kunni venjuleg búnaðarstörf. Og þeim, sem kunna, er hægt að
borga hærra kaup en hinum, sem ekki kunna. Nú eyða bænd-
ur stórfé árlega, til þess að kaupa áburð, sáðvörur, kjarnfóður
9