Búfræðingurinn - 01.01.1951, Qupperneq 65

BÚFRÆÐINGURINN
63
þeim á herðar. Vil ég nú leyfa mér að afhenda þeim skírteini fyrir
því.
Það verðið þið að skilja, sem nú eruð að öðlast þennan titil, að
hann er ykkur ekki veittur tildurs vegna, heldur var hann valinn í
þeirri trú, að þið og þeir, sem á eftir ykkur eiga að koma í þessa fram-
haldsdeild, verðið færir um að bera þetta nafn. Hann er veittur ykkur í
þeirri von, að skólinn hérna megni að veita ykkur þau námsskilyrði, þá
þekkingu og námsþroska, að nafnbótin verði ykkur ekki til minnkunar.
En það verðum við allir að gera okkur ljóst, bæði þið, sem stundið hér
nám, og við, sem kennum ykkur, að kröfurnar, sem til okkar á að gera
og eru gerðar, eru miklar, og við óskum einmitt eftir því, að þær séu
Riiklar.
Þið hafið nú með því prófskírteini, sem ég hef afhent ykkur, öðlazt
hæði réttindi og skyldur. Réttindin eru fólgin í því, að þið getið nú til
jafns við aðra búfræðikandídata hlotið trúnaðarstöður í þágu landbún-
aðarins, sem búfræðingar eru yfirleitt ekki taldir færir um að gegna.
Hg mér er kunnugt um það, að þið eruð þegar flestir ráðnir til slíkra
starfa, einkum sem ráðunautar út um sveitir landsins. Skyldurnar eru
þær að reynast trúir í hverju starfi, sem þið takið ykkur fyrir hendur,
°g leggja metnað ykkar í það að inna leiðbeiningastörf ykkar í þágu
bændastéttarinnar af hendi með áhuga, skyldurækni og dugnaði, svo að
úvallt sé tryggt, að þau verði ykkur og skólanum ykkar til sóma. Vel
unnið starf borgar sig alltaf, hversu lítil laun sem fyrir það fást. Illa
unnið verk svarar aldrei kostnaði, hversu háar sem launagreiðslurnar
eru.
Þið takið ykkur nú fyrir hendur að leiðbeina bændum þessa lands.
Það er gott starf og göfugt. í því starfi eigið þið ekki einungis að vera
leiðbeinendur, þið eigið líka að vera móttakendur, þiggjendur. Af
bændum landsins getið þið mikið lært og eigið að læra. Ef þið gerið
það ekki, verðið þið brátt aftur úr um leiðbeiningar ykkar, þær heyra
fortíðinni til, og enginn tekur mark á þeim. Bændur eru hraðir í fram-
förum sínum hin síðari ár, og við, sem viljum leiðbeina þeim og eigum
að gera það stöðu okkar vegna, megum hafa okkur alla við til þess að
standa þeim ekki að baki og vera helzt feti framar í framkvæmdum og
kúnaðarhátlum. Þetta tel ég kost í starfi. Það heldur mönnum vakandi,