Búfræðingurinn - 01.01.1951, Síða 85

BÚFRÆÐINGURINN
83
landnám, en það kostar of fjár að gera jiær að góðum nytja- og ræktun-
arlöndum. Hins vegar bíða enn víðáttumiklir valllendismóar og sandar
í byggðum landsins, sem bjóða sig fram til ræktunar og lofa a. m. k.
miklum mun minni stofnkostnaÖi.
*
Sandfokssvæðin í byggðum landsins hafa flest áður verið úrvals
nytja- og búskaparlönd. Óblíða veðráttunnar, hamfarir náttúruafla og
rányrkja bændanna hafa eytt gróðri þessara svæða, svo að svartar
auðnir eru yfir að líta. Við höfum ekki girt og friðað sandana til þess,
að þeir skyldu aldrei aftur verða nytjaðir til búskapar, heldur þvert á
móti viljum við nema, græða upp, rækta og byggja það land á ný.
Eftirmáli.
Síðastliðið sumar var slegið á Rangárvallasöndum um 15 ha lands,
sem sáð hafði verið í vorið 1949. Var hér um að ræða ca. 10 ha af sand-
faxi og ca. 5 ha randagras. Nokkuð af randagrasinu var slegið á 1. ári,
eða um haustið 1949. Var þá komin allgóð slægja á sandinum, þar sem
ekki hafði sézt stingandi strá um vorið.
Sandfaxið reyndist aftur betra á 2. ári frá sáningu, eða sumarið 1950.
Uppskeran reyndist vera 25—30 hestburðir af ha, í einum slætti. Ekki
var borið á eftir sláttinn og háin ekki slegin, sem þó spratt sæmilega.
Grasið var þurrkað og reyndist mjög gott kúahey, einkum sandfax-
heyið.
Sáðmagn hefur yfirleitt verið frá 40—45 kg sandfaxfræ á ha og 30
•—35 kg randagras á ha. Síðastliðið sumar reyndum við að sá þessum
frætegundum í blöndu, nálega 40 kg á ha, og ennfremur í blöndu með
þeirri grasfræblöndu, er S. í. S. selur.
Aburðarmagn á ha. hefur verið notað sem hér segir:
80—90 kg N2, aðallega sem ammoníaksaltpétur.
90—100 — Po05, aðallega sem þrífósfat.
Tilraunir hafa sýnt, að ekki þarf kalíáburð á sandana, a. m. k. ekki
fyrstu árin. Ilins vegar lítur út fyrir, að ofannefndur fosfórsýruskammt-
ur sé of lítill.