Búfræðingurinn - 01.01.1951, Síða 98

96
BÚFRÆÐINGURINN
ing ein, hvar þeir lenda. Þessi Hvanneyringur er nú bráðum fertugur,
og nú loks hefur hann ákveðið lífsstarf sitt og hefur í vetur setið á
skólabekk í iðnaðarskóla í kaupstaðnum, þar sem hann á heima. En
það sorglegasta við sögu þessa Hvanneyrings er þó það, að hann er
ekki ánægður. Nú óskar hann þess af heilum hug, að hann hefði aldrei
horfið frá ættaróðali sínu, því að þá hefði hann orðið fyrirmyndar-
bóndi í einni af fegurstu sveitum Vestfjarða.
Ég vona, kæru búfræðingar, sem útskrifizt nú og síðar á þessu ári,
að þið séuð ráðnir í því að helga landbúnaðinum krafta ykkar. Þið
hafið þegar stigið allstórt spor til þess að undirbúa ykkur undir það
starf, en þið getið gert margt fleira í því efni. Þið getið unnið hjá fyrir-
myndarbændum í öðrum sveitum eða landshlutum, þið getið tekið ykk-
ur á hendur för til annarra landa til þess að kynnast landbúnaði þar.
Þið þurfið að kynna ykkur sem mest af því, sem rætt er og ritað um
landbúnað okkar. Enginn undirbúningur, engin mennlun er svo góð,
að hún hæfi ekki stöðu bóndans.
Á þessu ári er bændaskólinn á Hvanneyri 60 ára gamall. Þið, sem
farið héðan í vor, eruð 54. árgangur búfræðinga, sem útskrifast héðan.
Fyrstu búfræðingarnir útskrifuðust ekki fyrr en á 3. starfsári skólans,
og 4 sinnum hefur fallið úr eitt ár í einu, þannig að enginn lauk burt-
fararprófi. í sambandi við þetta afmæli vil ég minnast þess, að próf-
dómarinn okkar, Guðmundur á Hvítárbakka, hefur nú verið 35 ár við
próf hér, og mun það fátítt að eiga því láni að fagna að hafa sama
mann við slíkt ábyrgðarstarf um hálfan mannsaldur. Ég vil í þessu til-
efni þakka Guðmundi á Hvítárbakka fyrir mína hönd sjálfs og fyrir
hönd skólans hér þá sérstöku samvizkusemi og áhuga, sem komið hefur
fram í þessum verkum hans sem öðrum. Skólinn væntir þess, að Guð-
mundur á Hvítárbakka eigi enn um árabil eftir að gegna prófdómara-
störfum hér, og víst er um það, að sanngjarnari og mildari dómara er
vart hægt að kjósa til handa ykkur nemendum.
Þið, sem hafið lokið prófi ykkar með háum einkunnum, verðið að
gera ykkur það ljóst, að mikils verður krafizt af ykkur, þegar út í lífið
'kemur. Og það er leiðinlegt að reynast þá verr en skólaeinkunnin segir
til um. Hinir, sem hafa tekið lágt próf, verða að gera sér það ljóst, að
þeir þurfa að gera betur næst. Að vísu er það svo, að prófin eru ekki
í öllum tilfellum hárnákvæmur mælikvarði á kunnáttu ykkar, því að
ýmis atriði önnur koma til greina við prófin, eins og það, hvaða spurn-