Búfræðingurinn - 01.01.1951, Page 117

BÚFRÆÐINGURINN
115
fólgin, að hann fullmjólkar kýrnar aldrei fyrstu 2—3 málin eftir burð.
Telur hann, að það verki sem eins konar dæling, þegar dólítið af
mjólkinni er skilið eftir í júgrinu.“
Ólafur Jónsson, Teygingalæk V.-Skaft., skrifar þetta: „í vetur gerði
ég samanburð á súgþurrkuðu heyi, sem mér virtist vera mun betra fóð-
ur en sólþurrkað, og votheyi. Gerði ég það á gemlingum í 2 flokkum.
Báðum flokkunum gaf ég gamalt hey (sólþurrkað), hálfa gjöf, en til
viðbótar öðrum flokknum 11 kg af súgþurrkuðu heyi, en hinum 18 kg
af votheyi. Votheyið var rúmlega grasþurrt, þegar það var tekið í
gryfju, og fergt strax. Allt heyið var stör af áveituengi. Flokkurinn,
sem fékk votheyið, þyngdist % kg meira að meðaltali á kind en hinn
flokkurinn. Hér er almennt mikill áhugi á ræktun og votheysgerð. Súg-
þurrkun er hér á fjórum bæjum og hefur reynzt eftir því, sem vonir
standa til.“
Guffmundur Þorsteinsson, Klafastöðum Borgarfirði, skrifar: „í ungu
kúaræktarfélagi, ern ég þekki, voru árið 1947 51 fullmjólka kýr, sem
mjólkuðu að meðaltali 2690 kg. 17 af þessum kúm mjólkuðu yfir 3000
kg og að meðaltali 3233 kg og fengu í fóðri að meðaltali 1997 fóður-
einingar (fe). Hinar 34 nrjólkuðu að meðaltali 2410 kg og fengu í
fóðri 1762 fe. Hjá hærri flokknum gaf kýrin 162 kg af mjólk fyrir
hverjar 100 fe, en hjá lægri flokknum 137 kg mjólk fyrir 100 fe. Betri
kýrnar gáfu því 25 kg meiri mjólk fyrir hverjar 100 fe en þær lægri.“
Össur Guffbjartsson, Láganúpi Barðastrandarsýslu, skrifar: „í fjós-
inu hjá mér í vetur voru meðal annars tvær kýr, sem ég fóðraði til
helminga á votheyi á móti þurrheyi (vel verkaðri snemmsleginni töðu)
«g fóðurblöndu, sem var þannig samsett: 3 hl. klíð, 2 hl. maís og 1 hl.
síldarmjöl. Hef ég gefið þurrheyið og fóðurblönduna annað málið, en
votheyið hitt. Kýrnar mjólkuðu mjög vel og varð aldrei misdægurt.
Onnur bar um miðjan febrúar og komst í 22 kg á dag. Hún fékk þetta
fóður á dag: 25 kg af votheyi, 7 kg af þurrheyi og 2 kg af fóðurblönd-
unni. Mín reynsla er sú, að betra sé að gefa votheyið annað málið ein-
göngu en gefa það saman við þurrheyið. Heyið var grasþurrt, þegar
það var lótið í gryfjuna, og taldi ég, að vera mundi um 5 kg af því í
fóðureining. Það var verkað með „köldu aðferðinni“.“