Alþýðublaðið - 25.09.1923, Blaðsíða 1

1923
Þriðjudagion 25. september.
219. tölublað.
Barnastðli Reykjavíkur.
Böra, sem ganga eiga í skólann í vetur, komi þangað svo sem
hór segir:
limtudag 27. sept.: Börn, sam voru í skólanum síðast liðið ár.
jÞau, sem vorii í 6., 7. eða 8. beVk, komi JcL 9; þau, sem voru í 6.
békk, Jd. 101/2. í 4. bekk kl. 1, í 3. bekk kl. 3, í 2. eða 1. béJck Jcl. 5
Föstudag 28. sept.: Börn, sem eru orðin 10 ára eða verða það
fyrir næsta Dýár og voru ekki í skólanum síðast liðið ár. Drengirnir
komi kl. 9, stúlkurnar Jcl. 1.
Laugardag 29. sept.: Böm, yngii en 10 ára, sem ekki voru í
skóianum síðast liðið ár. Drengirnir komi kl. 9, stúlkurnar kl. 1.
Áríðandi er, að þessa sömu daga og á sama tíœa sé sagt til
þeirra bavna, sem einhverra orsaka vegna geta ekki mætt sjálf.
Sig. Jónsson.
Eyjapistlar.
Eftir Ólaf Friðrikœon.
IV.
Leiðin er vist um það bi!
hálínuð upp á Heimaklett, þegar
farið er iyrir neðan bjargið, sem
sprengt var úr grjót til hafnar-
gerðarinnar. Heimaklettur er
mestallur úr móbergi, en| þarna
uppi er harðara grjót. IÞatna
stóðu verkamennirnlr um hávetur
í mörg hundruð feta^ hæð á
trönum framan í kiettinum og
boruðu inn f ijallið; en þegar
sprengt var, hrundi grjótið við-
stöðulaust alia leið niður að'sjó.
IÞegar komið er fram hjá
þarna, sem grjótið var unnið,
liggur ieiðin eítir grænum hlíðum
alla ieið upp á topp, en mjög
eru þær hiíðar brattar. Efst uppi
er ofurlítill kafloðinn flötur, og
má sjá þess merki, að kindur
iiggja þarna öðrum stöðum frem-
ur, og enginn vafi er á, að það
et vegna útsýnisins; því þó sauð-
kindin sé kölluð heimsk, þá er
víst, að hún kand að meta út-
sýnið, eins og reyndar mörg
fjailadýr. En sauðkindin er upp-
runalega fjailadýr, áður en
maðurinn gerði hana að húsdýri,
og hið gagnstæða við hestinn,
sem upprunalega er siéttudýr.
Viltir hestar eru nú óvíða til
nema þeir, sem komnir eru af
tömdum, hestum, eins og hrein-
dýrin hér á landi eru komin af
tömdum norskum hreindýrnm,
en villisauðfé er svo að segja í
íjaillendi um allan heim og mjög
margar teguhdir af því. Ein
lifir t. d. í Norður-Ameríku al-
veg norður við íshaf, þar sem
Vílhjálmur Stefánsson var með
Eskimóum. Loftslag er þar mikið
kaidara en hér, og væri gaman
að reyna þessár kindur á ís-
landl.
Einn bóndi sagði mér, að kind-
urnar þrifust ágætiega í Klettin-
um, þó þær hefðu þar ekki vatn.
Sama ,er að segja um fé, sem
háft er í úteyjum; fullorðnir
sauðir þar gera 15 til 20 pund
af mör, en fallið er ekki að sama
skapi stórt, 45 til 60 pund. En
töluvert af fénu tapast fyrir
björg, Ifklegast tíunda hver
kind.
Utsýni er einstaklega fagurt
þarna efst af Heimakletti: Eyj-
arnar út og suður, en iengst til
austurs syðsti tangi Iandsins;
maður sér greinilega opið eða
dyrnar, sem Dyrhólaey heitir
eftir. Annars vildL ég benda
mönnum á, að við eigum að
vernda nafnið Dyrhólaey og
ekki í hugsunarleysi að apa eftir
útlendingum að kalla það Port-
land.
Jökiarnir sáust ógreinilega,
dagínn sem ég var uppi á Heima-
kletti. E>eir eru líka fallegastir í
baksýn eyjanna, en þarná ofan
af klettinum sézt ofan á Land-
eyjar. Maður sér, hvar Markar-
fljót rennur til sjávár, og vel
sézt >áframhaldið< af eyjunum,
litli og stóri Dímon. Ofan við
Dagsbrun.
DeildarBtjórafundur í
Alþýðuhúsinu
í fevöld
kl. 8.
▼
Sendið mér nafn ySar og heim-
ilisfang sem áskrifanda að >Sú
þriðja<. G. 0. Guðjónsson, Tjarn-
argötu 5.
Landeyjarnar er Fijótshlíðin; ég
bið ísleit Högnason kaupféiags-
stjóra, sem er með mér þarna
uppi, að sýna mér í kíkinum,
hvar Hlíðarendi sé, og það er
þá auðgert, því það má sjá Hífð-
árendakirkju með berum auguro.
Mig langar líka til þess að horfa
heim áð Bergþórshvoli, sem er
í Vestur-Landeyjum, en það er
ekki hægt áð sjá hann með
neinni vissu; iandið er þarna svo
lágt.
Milli Heimakletts og Yzta-
(Pramhald á 4. síðu.)