Ármann - 01.04.1959, Blaðsíða 43

/---------------------------------------------------------------- >.
r
Heíðursfélagar A rmanns
t Hallgrímur Benediktsson, stórkaupmaður.
t Sigurjón Pétursson, forstjóri.
t Jónatan Þorsteinsson, kaupmaður.
t Guðmundur Þorbjörnsson, múrari.
Halldór Hansen, dr. med.
Guðmundur Guðmundsson, kaupmaður, Selfossi.
Guðmundur Stefánsson, múrari, Winnipeg.
t Matthías Einarsson, læknir.
Guðmundur Kr. Guðmundsson, skrifstofustjóri.
'i' Páll Erlingsson, sundkennari.
t Helgi Hjálmarsson, prestur, Grenjaðarstað.
Benedikt G. Wáge, forseti l.S.l.
Hermann Jónasson, alþingismaður.
Þórarinn Magnússon, skósmíðameistari.
t Eyjólfur Jóhannsson, forstjóri.
Eggert Kristjánsson, stórkaupmaður.
Ágúst Jóhannesson, forstjóri.
JÓn Þorsteinsson, íþróttakennari.
V___________________________________________________________________/
undirleik á píanó, gat ég ekki annað en
hugsað til þess fámenna hóps manna
hér heima, sem stundar fimleika.
Hvers vegna eru þeii svo fáir? Hví
hætta flestailir líkamsþjálfun hér á
landi milli tvítugs og þrítugs?
Þá var röðin komin að okkur. Stúlk-
urnar gengu inn á grasvöllinn hratt og
ákveðið undir stjórn frú Guðrúnar
Nielsen. Að lokinni fánakveðju, var
segulbandið sett af stað. Við tóna þess
fór fram sýning, sem varð tilefni eftir-
farandi blaðagreinar, er birtist í dag-
blaðinu Adressavisen:
„Hinar ellefu yndislegu þokkagyðj-
ur frá Islandi blátt áfram dönsuðu sig
inn í hjörtu Þrænda á Lerkendal í gær.
I fallegum bláum búningum með stutt-
um hvítumpilsum, svifu þær eftir gras-
inu, og æfingar þeirra með hringina
voru svo glæsilegar að áhorfendur létu
fögnuð sinn óspart í ljósi. Enda þótt
fimleikar séu ekki keppnisgrein á ís-
landi, verður að telja að stjórnandi
flokksins, frú Guðrún Nielsen* hafi
skapað hér úrvalsflokk nemenda
sinna. Æfingar stúlknanna á slá voru
einnig glæsilegar. Stöður þeirra voru
stílhreinar og öryggið óaðfinnanlegt. I
alla staði voru þær verðugir fyrirrenn-
arar finnska karlaflokksins, sem sýndi
á eftir þeim, og við bjóðum íslenzku
stúlkurnar hjartanlega velkomnar aft-
ur.“
Ég gekk inn í búningsklefann, til
þess að njóta með stúlkunum ánægj-
unnar eftir vel heppnaða sýningu. Ég
leit yfir hópinn og sá að stúlkurnar
stóðu tvær og þrjár saman og föðmuðu
hver aðra, sumar kysstust, aðrar grétu.
Ég gat ekki horft á þetta án þess að
hálfklökkna, og áður en ég vissi af, var
ég kominn til frú Guðrúnar og búinn
að kyssa hana rembingskoss og óska
henni til hamingju með sýninguna.
Ekki leið á löngu þar til farið var
fram á að flokkurinn sýndi aftur og
læt ég fylgja hér með umsögn um þá
sýningu úr Arbeiderbladet: „Dagskrá-
in hófst með íslenzka kvennaflokknum,
og endurtók hann sýninguna frá fyrsta
degi mótsins. Hún var, ef mögulegt
hefði verið, ennþá betri en hin fyrri og
kveníþróttakennararnir voru undr-
andi yfir færni íslenzku stúlknanna.
Þetta var glæsilegur flokkur og fögur
sýning.“ Við notuðum dvölina í
Þrándheimi eins vel og auðið var,
fylgdumst með sýningum og keppnum
hinna ýmsu flokka og einstaklinga, og
alltaf var sömu spurningunni að skjóta
upp í kollinum. Er það ekki þetta, sem
okkur vantar heima? En allt tekur
enda. Fimmtudaginn io. júlí kvöddum
við Þrándheim með söknuði og ótal
minningum um allt, sem á dagana
hafði drifið. Aðeins eitt hafði skyggt á
veru okkar þar, veðrið hafði ekki ver-
ið okkur hagstætt. En það nægði ekki
til þess að setja hinn minnsta skugga
á þau tengsl, sem höfðu myndast milli
okkar og hinna ágætu gestgjafa okkar.
Þegar Arne Wold kom inn í járnbraut-
arklefann til að kveðja okkur, höfðu
stúlkurnar allar ákveðið að kveðja
hann með kossi. En þegar á átti að
herða, var það aðeins ein þeirra, sem
hafði kjark til slíkra stórræða, en Arne
brosti bara sínu alúðlega brosi og ósk-
aði okkur góðrar ferðar heim. Á leið-
inni var sungið af miklu fjöri, sagðar
sögur, og sumar stúlkurnar festu með
sér vináttubönd við samferðafólk okk-
ar, dönsku stúlkurnar, sem á mótinu
höfðu verið.
I Ósló dvöldum við hjá Oslo Turn-
forening, en þar var dvalið í tvær næt-
ur. Föstudaginn n. júlí notuðum við
til þess að skoða okkur um í borginni.
Farið var upp að Holmenkollen og í
Vigelandsgarðinn óg síðan út á Bygdö
ARMANN
43