Nýi tíminn - 01.05.1932, Blaðsíða 2

- 2
---------------------------------------------j_
, , í
þa gætir þu til að byxja með slett því með'
dálitlum þjósti, að rjettast vaari að taka 1
£je einiivexnstaðar annarsstaðar en þar sem
eklart fje er til. Síðan getur þú spurt
undur goðlátleg'a, hvort hvergl m-uni vera
hægt að spara. Einusinni taþaði Framsókn
ál?aflega mikið xxm að það ætti að spara.
KÚ væri rjett að beina því til hennar^hvartj
hiui vildi ekki eitthvað fara aftur að hugs4
a um það frá öðrum hliðum en jþeirri,sem
hur.i eingöngu hefir haldið sig við á þessum
tímum, - að láta allan sinn spamað ganga
í þá átt, að fjölga atvinnuleysingjum.
Idyndi ékki vera hægt að leekfca laun þeirra,
sem hæst launin hafa? Nokkrir þeirra hafa .
á 2. þús. kr. á mánuði og fjölda margir
700 - 1000 kr. á mánuði. Þar kæmu fljótt
álitlegar upþhæðir, ef t.d. enginn fengi
meira en 300 krónur á mánuði. 0g ef ein-
hver segir, að^dýrtíðin í Reykjavík sje
svo mikil, að ómögulegt sje að lifa þar
af svo lxtilli upphæð, þá skaltu segja að
xz sumir verkamenn hafi ékki nærri svo
mikið og það getur þú fullyrt, að verka-
menn í Reykjavík myndu þykjast himin hönd-
um taka, ef þeim vaari veitt trygging fyrir ;
300 kr. tekjum yfir hvern einasta mánup |
ársins. Og þú stendur þig vel við að slá r
hnefanum í borðið og segja, að ef það j
telst ósvinna að bjóða embættismönnum ýmis-
konar einar 300 kr. á mánuði, þá getir þú r
alls ekki skilið það, að þú eigir svo j
miklu minni rjett á þjer í lífinu en þess-1
ir menn, að þú eigir að hrekjast frá jörð-
inni þinni, og flsanast eitthvað ni ður að
sjónum, þar sem þú nælir í hæsta lagi örfá
hundruð króna allt árið og ef til vill ekki
neitt, ÞÚ getur sagt það alveg eins og það;
er, að ef þú hef ðir 500 krónur á mánuði
eins og verðlagi er nú háttað, þá lifðir
þú miklu betra lífi en þú hefir áður þekkt^
og það þótt þú j^yrftir að búa í sjálfri
Reykjavík, og þu getur ékki skilið það,að ,
þú, sem þrælað hefir frá barnæsku, eigir
ekki sama rjett til lífsins aðrir. Með I
svona launalækkunum, og það þott ekki yrði1!
gengið lengra en það, að 500 kr. vaa*i lág-
mark laixna, myndi árei ðanle ga vera hsegt að
ná miklu af þeirri upphæð, sem smábændur
greiða í vexti og afborganir á ári hver ju. -j
fxxmxBgxkusrjaLgAxfyrxr j
En þetta, sem embaattismennirnir fá, ;;
er ékki nema lítill hluti af gróða þeim, |
sem íslenzkt og erlent auðvald pínir út úrf
íslenzkri al^ýðu, - aðeins þóknun fyrir
dyggilega þjonustu í þágu auðvaldsins. SBm
daani má nefna, að á þrem síðustu árum hef-
ir gróði auðvaldsins í Reykjavxk einni, !
eftir framtali atvinnurekenda sjálfra, -
sem vitanlega er altof lágt - numið 18 mil
jónum króna gróða, þegar frá eru dregnaæ
skattfrjálsu tekjurnar. Við þurfum því
ekki að þessu sinni að ganga nánar inn á
það, hvemig hægt er að afla ríkissjóði
tekna.
En á það viljum við benda bæði fátæk-
um baaidum og atvinnulausum verkamönnum til
lands og sjavar, að ef svo færi, sem alls
ekki er útilokað,að ríkið neitaði að
tryggja landsmönnum brýnustu lífsnauðsynj-
ar, meðan náttúra íslands eys úr nægta-
brunni bæði til lands og sjávar, ^þá er
ekki um neitt að gera annað en láta það
skipula^-, sem ekki vill annast þannig lag-
aðar brynustu skyldur, fara veg sinnar ver-
aldar. Þa er það búið að dæma sig til
dau ða.
í neæ tu blöðum verður vikið að kröfum
á nýjxim sviðum, sem bændur verða að setja
fram og berjast fyrir. Síðan verður ýtar-
lega tekið fyrir í einni grein, hverjar
leiðir eru færar til að afla ríkinu tekna.
KAUPLÆKKUN
er nú aðaltillagan á öllum ^ingum, sem
haldin eru á þingum hinna raðandi bænda,-
búnaðarþinginu, Alþingi, sýslufundum og
sjálfeagt miklu víðar. 0g samhliða því
eru svo skornar niður allar framkvsemdir
þess opinbera í sveitunum, nema rjett brýn-
asta viðhald áðurlagðra vega. Óh-ugsandi er
annað en að þetta tiltæki bcaadafulltrúanna
opni augu smærri bsaxdanna og lan dsmannanna,
sem enn hafa ekki flúið sveitirnar, fyrir
því, að fulltrúarnir berjast á móti hags-
munum þeirra cg eru að rífa niður helstu
lífsmöguleikana, san þeir nú eiga eftir.
Þegar landbúnaðarafurðimar eru orðnar
nærri verðlausar, þá hefir f j öldi bænda
átt aðaltékjuvon sína í því, að geta fengið
vinnu við vegagerð í þfjeraði sínu. Með nið-
urskurði fjárframlaganna til vegagerða er
loku skotið fyrir þðð, að um vinnu geti
verið að ræða nema rjett ofurlítinn txma
fyrir örfáa menn, cg með kauplækkuninni
er svo enn rýrð þessi litla tekjuvon. Og
allt er þetta gert til þess að auka gróða
auðvaldsins til s.jávar ^ sveita. Fje það,
sem kreist er út ur bláfátækum mönnum me ð
tollum á nauðsynjavöruna, - skatturinn,
sem er lagður stighækkandi eftir því, sem
ómegð eykst, - það fje fer allt aðra leið.
Það fer í skrifstofuhald, þar sem gæðingum
stjómarinnar er hleypt inn hverjum af öðr-
um, og það fer í þin^iostnað, þar sem sam-
in^eru lög um nýjar álögur á alþýðu til
sjávar qgrsveita, það fer í bíla handa ráð-
herrunum og skylduliði þeirra, það fer í
að kosta lögxeglu,til að berja á verka-
mönnunum - þar á meðal á bænd-unum, sem
fleanst hafa frá jörðum sínum - ef þeir
ekki vilja vinna ‘fyrir þau laun, sem út-
gerðarmenn og aðrir atvinnurekendur vilja
greiða, og það fer í að borga vexti og af-
borganir erlendra lána, sem farið hafa til
spekúlanta vi ð sjóinn og gefið hafa þeim
tækifæri til að lifa eins cg miljónamær-
ingor og það fer í ný lán og miljónagjafir
handa þeim. ^ Þannig fer altaf og allstaðar
þar sem alþýðan er svo ósamtaka og hefir
svo lítinn skilning á hlutverki sínu, að
hún lætxir bjóða sjer þetta mótmæla- og
möglunar laust.