Nýi tíminn - 01.06.1932, Blaðsíða 2

__________________j_____________________________:
ing'aj.* auðvalásina. á IsHaadi. Senni lega er
_það g'e.rt í sajnrádi v-‘.ð S .1 áli' s tæði s flókkinn;
- h-inn ógrí'duklöðdáa au ðvaiús fI o.kk i íiú er
JÓnagi b.reint cg be.int i’aiið á hendar að
skararca auðv&ldið, tiI að beisla nokkra fá-
fróða bændur, sem liúfa gert sjer það ljóst,
að þeir eru arðreendilb af auðvaldinu, en
h.afa enn ekki skilið 'þaráttuaðferðir þess.
- En sjálfum er h.onttói það ljóst, ekki síð-
ur en öðrum,að með siðustu athurðunum h.efii
h.ann mist traust J)eii*i?a manna, sem áður
treystu h.on'um hest og trúðu því,að hann í
einla^gni herðist fyrií1 h.ag íslenzkrar al-
þýðu. Auðvaldið h.efií hú síðast gefið h.on-
tim hxl til að aka í upji um sveitir lands-
ins eftir hrautunum^ sem íslénzk al^ýða
hefir kostað með dréphungum tollum a nauð-
synjavöru sinni. Bíllínn er honuul gefinn,
til að veita h.onum aðstöðu til að vjela
fátæka hændur til að gefa auðvaldinu enn
atkvæði sitt og halda ]?eim frá J)ví að skipí.
8jer á sinn stað í stjettaharáttunni, þar
sem þeir eiga heima, sem hin arðrænda og
kúgaða stjett.
krOfur bænea .
II. Kröfur um lakkun lífsnauðsynja4
í sxðasta hlaði var minst á kröfur
þær> sem knýjandi nauðsyn her til að hænd-
ur stilli upp og fylki sjer um gaghvart
þeinl geysilegu skuldum, sem hlaðist hafa á
herðar þeirra undanfarin ár. Enn fremur vai*
£ það hent, hvar þessar skuldir ættu raun-
verulega að skella, - að þær eiga að koma
á hak hátekjumönnunum og háeignamönnunum.
Vert er þegar að boxda á það, að ef látið
væri undan kröfum bænda í skuldarnálunum, þá
verða þeir að vera vakandi fyri,r því, að
ekki sje skuldunxun skeilt á þeipra hak.eft--
ir nýjxim leiðum.svo sem með nýjum og hækk-
uðum tollum á nauðsynjavöru þeirra eða nýj-
um og hækkuðum sköttum á jarðir þeirra og
húst ofn.
Undirstjett, sem er að berjast fyrir
hættum kjörum verður alltaf að vera við-
búin því, að nái hún fram kröfu á hendur
auðvaldinu á einhverju sviði, þá komi auð-
valdið með nýjar álögur einhversstaðar
annarsstaðar, til að ná því aftur, sem af
því var unnið. Það er því vitanlegt, að ef
íslenzka auðvaldið þættist þurfa að láta
undan kröfum hænda með að stryka út skuldii
þeirra að meira eða minna leyti, þá reynir
það að na því upp aftur með nýjum álögum á
alþyðu manna, og þa serstaklega hænda-
stjettina. Bændur verða því þegar að búa 1
sig til^varnar gegn því, að enn verði hætti
tollum á aðkeypta nauðsynjavöru þeirra,eðaí
lagðir á nýjir skattar,sem skella á herðumi
þeirra, eða hækkaðir þeir, sem fyrir eru.
En þegar fátaakir heaidur eru að verja
lífsmöguleika sína og berjast fyrir hetri
kjörum en þeim,sem þeir hafa haft við að'
húa til þessa tíma, þá er það ekki nema
einn liður í þeirri haráttu, að verjast
nyjum tolla- 0g skattaálögnm. Þeir verða
líka að herjast fyxir þrví yfirJeitt,að fa
afnumdar þæc álögur, sem nú hvíla á nauð-
sjyryum. þeirra, bæði á matvöru, klæðnaði,
jórðun'um, sem þeir b-úa á, o* si fhv.
Fyrsta og sjálfsagðasta kró.fhn ér af-
nám to3.1a á aðkeyptri nauðéjhijaVÖrti. Af
öllum þeim svívirðingum, sétí. auðvaldið við-
hefir til að arðræna alþýðuna, er tollaá-
lögur á nauðsynjavöru það aljLra svÍVÍrði-
legasta. Fyrst 0g fremst er hjer utí mikla
upphæð að ræða, sem engúm rcanni er tíögu-.
legt að komast hjá, og í öðru lagi eí þe&8-
um álögum þannig háttað,að því fleiri sem
heimilisfaðirinn hefir fram að feara- þVí
hærxi upphæð er hann píndur til að greiða
£^ríkissjóðinn. Auðvaldinu finnst það ekki
nóg,að leggja þaa? hyrðir á fátæka alþýðu-
manninn, að ala upp heilan hóp hdrna 0g
sjá fyriT foreldrum,sem húnir eru að felíta
sjer út við að framleiða fyrir auðvttldið,
heldur le?tur það sjer það sðema', að íieita
honum um hrýnustu nauðsynjar handa öjeí og
þeim, sem hann hefir fram að færa, hema
hann greiði ákveðna upphæð til ríkisins»
Þennan ósóma mega fátaskir bændur þvx
ekki líða lengur, heldur verða þeir að
ganga í samfylkingu með verkalýðnum x hæj-
unum og herjast fyrir afnámi þessara tolla*
Krafan verður að vera sú, að lög um vei$-
toll og gengisviðauka verði ekki lengur
framlengd, kaffi- 0g sykurtollur afnuminn,
tollur af fatnaði þeim 0g fataefniom, sem
alþýða manna verður að kaupa, einnig af-
numinn, og lækkun tolls af vissum tegundum
tóhaks, þeim sem alþýða notar mest, svo
sem neftohak, reyktóhak o. fl.
Þá er næst að minnast á skattana og
er þar fyrst að nefna fasteignasfeattinn.
Tvennt hefir valdið því, að hann hefir
raunverulega margfaldast síðustu arin og
er að verða geysilega þung hyrði á herðum
hinum fátseku hændum, Arrnað er það að jarð-
irnar hafa hækkað í verði við endurbætur,
hæði í aukinni rsektun, girðingum og^húsujft,
og hefir aukinn fasteignaskattur hjálpað
vöxtum og afhorgunum af lánum þeim, sem
til þessara endurhóta hafa veriðtekin, til
að láta endurhæturnar alveg sliga þovra fa-
tækari hsenda. Hitt er jarðamatið síðasta,
Með því er hsakkað að miklum mun og suifts-
staðar jafnvel margfaldað mat jarðanna <5-
endurhættra og þegsir verðfallið nú he fir
dunið yfir, en fasteignaskatturinn stendux?
í stað, þá er orðið hjer um stórkostlegan
skatt að ræða, hæði til ríkissjóðs til
sýsluveganna. í sumum hreppum hafa fátækari
hsendurnir knúð það fram, að fasteignaskatt-
urinn til sýsluveganna hefir verið tekinn
með útsvörum og er það stórkostleg rjettar-
hót fyrir fátækari hsendurnar yfirleitt, þvx
að þótt efnaðri bændurnir hafi að jafnaði
völdin í sveitastjórnunum og útsvör sjeu
allstaðar hlutfallslega miklu hserri á hin-
um fataeiku eií hinum efnuðu, þá er meira tíl^
lít tekið til efna og aðstæðaa v}.ð niður-
jÖfnun úrtsvara en við rtokkrar aðpar épin-
herar álögur,Jpar sem þessi rjettarbot
hefir ekki verið knúin fram, þar verður
htm eitt með því fyrsta, sem smábændurnir
verða að heita sjer fyrir til hagshóta
f