Nýi tíminn - 01.08.1932, Blaðsíða 3

NÝI TÍMINN
múnismaQS, en þau hafa hingað
til yerið svo mjög ókunn hér
um slóðir. Og svo ókunn hefir
kommúniatastefnan verið hér í
sveitum, að hún hefir verið álit-
in glæpamannastefna, og þeir
glæpamenn, sem henni fylgdu,
ecda hafa menn haft allan sinn
fróðleik í þeim efnum úr íhalds-
og framsóknarblöðunum. Bænd-
ur þurfa að kynnast betur kom-
múnismanum. Bændur þurfa að
lesa Nýja timann. Hann þyrfti
að koma á sem flest heimili í
landinu. Þá myndu margir hika
við, áður en þeir gengju lengra
í því að styðja núverandi þjóð-
skipulag. S.
Blöðin og þjóðin.
Jónas Þorbergsson, hinn gamli
ritstjóri gamla Tímans, segir svo
i 34. tbl. blaðsins:
»Gallar blaðanna eru gallar
þjóðarinnar. Ef við viljum fá
betri blöð, þá verðum við að fá
betri þjóð«.
Þetta eru eftirtektarverð orð
frá manni, sem árum saman
hefir verið ritstjóri og um skeið
við aðalblað stjórnarinnar. Þetta
er yfirlýsing um það, hvernig
ritstjórar auðvaldsblaða lita á
hlutverk sitt. »Gallar blaðanna
eru gallar þjóðarinnar«. Jónas
kennir þjóðínni um það, hve ís-
lensk blöð eru ómerkileg. Heira-
Bkan i blöðunum kemur til af
þvi, hvað þjóðin er heimsk, seg-
ir hann, fáfræði þeirra af því
að þjóðin er fáfróð, ruddaskap-
ur og kjaftháttur af þvi að þjóð-
in sjálf á þessa eiginleika. Allir
gallar blaðanna eru þjóðinni að
kenna.
Frá sjónarmiði auðvaldsblaða
hafa þessi orð djúpan sannleika
að geyma. Til hvers heldur auð-
valdið út blöðum? Til þess að
halda lesendum sem heimskust-
um og fáfróðustum. Það eru eng-
in takmörk fyrir því, hvedjúpt
auðvaldsblöðin geta sokkið í sví-
virðingum, önnur eu almenn.
ingsálitið. Blöðin þylja alla sína
heimsku i þeirri góðu trú, að
þjóðin 8é ekki vitrari en það, að
hún geti þolað þetta, lesi blöð-
in og verði enn heimBkari.
Nýi tíminn vill lýsa því 5Tfir,
að hann hefir valið sér alt ann-
að hlutverk. — Gallar blaðsins
verðaekkikendir þjóðinni, heldur
þeim, er að því standa og í það
rita. Jónas segir, að til þess að
blöðin batni, þurfi fólkið að
batna, og með þvi á hann sjálf-
sagt við það, að þegar fólkið er
orðið bvo viturt, að það vill
ekki sjá ómerkileg blöð, þá muni
auðvaldið eitthvað reyna að laga
blöðin sín. — Nýi timinn litur
hinsvegar svo á, að blöðin eigi
að bæta þjóðina og gera hana
vitrari.
Auðvaldsblöðin leggja alt kapp
á það að laga sig eftir hugsun-
arhætti fáfróðra kjósenda, halda
þeim uppi á kjaftæði og þvætt-
ingi, til að leiða huga þeirra
frá aðalvandamálunum og lausn
þeirra. En Nýi tíminn vill leit-
ast við að leiða inn nýjan hugs-
unarhátt og nýjar skoðanir. Þótt
hann viti, að íslenskir bændur
Béu fáfróðir um þjóðfélagslega
afstöðu sína, — þar sem blöðin
hafa ekkert að því gert að
fræða þá um hana, svo sem
ekki er að vænta af auðvalds-
blöðum, — þá telur Nýi tíminn
sér ekki skylt að vera fáfróður
um þau mál, heldur einmitt það
gagnstæða.
En auðvaldið fyllir blöð sín
heimsku, i því trausti að þjóð-
in sé heimsk. Og sá ritstjórinn,
sem gert hefir sér skýrasta grein
fyrir þessu hlutverki blaðanna,
er gerður að útvarpsstjóra, svo
að hann geti rækt Bama hlut-
verk í þeirri stöðu. Og þegat
kvartanir koma um, að það sé
ómerkilegt, sem út er varpað, þá
er svarið auðvitað þetta: Galiar
útvarpsins eru gallar þjóðarinn-
ar. Útvarpið er ómerkilegt, af
því að þjóðin er ómerkileg. En
sannleikur málsins er þessi:
Auðvaldið hefir ómerkileg blöð
og ómerkilegt útvarp, til þesa
að alþýðan verði sem ómerkl-
legust og það sé sem auðveld-
ast að halda henni i kútnum.
Af hverju? — Af því.
Af hverju gengur Jónas og
aðrir þingmenn Framsóknar-
flokksins ekki inn í Sjálfstæðia-
flokkinn? spyrja margir síð-
an þessir tveir flokkar tóku
höndum saman um að leggja
blæju fyrirgefningarinnar yfir
stærstu glæpamál þjóðarinnar.
Svarið gefur J. J. sjálfur í ganila
Tímanum, 31. tbl. Þar segir
hann: »Ég hefi þessvegna kom-
ist að þeirri skoðun, að ef
ég ætlaði að hjálpa íhaldinu,
en svikja málstað umbjóðenda
minna, þá myndi ég koma al-
gerlega án kjósendafylgis yfirl
herbúðir kyrstöðunnar«.
Þetta kallar maður hreinskilni
i lagi. Enginn frýr Jónasí vita.
Hann skilur ýmislegt, sem aðrir
Framsóknarmenn skilja ekkl
Og þar á meðal þetta, að ef
hann hefði gengið i Sjálfstæðis-
flokkinn, þá hefðu bændurait
snúið við houum bakinu. Þess
vegna fór hann ekki, — af þvi
og engu öðru. Og þess vegna
er hann að rífa sig i gamla Tím-
anum á móti Sjálfstæðisflokkn-
um, sem hans eiginn flokkur er
kominn í bandalag við. Og &
þann hátt vinnur hann auðvaki-
inu líka langmest gagn. Hefðí
hann sjálfur gengið með, þæg-