Alþýðublaðið - 26.09.1923, Side 3

'&Lf»¥£)UBLAI>!S
3
50-60% afsláttur
Munlð eltl? að blðfa
um Smái?a smjðslíkíð.
Dœmlð sjálfar uxu gæði>i.
á raf'liengilðmpum
og borðlðmpum.
hjá
H. P. Duus.
Það tilkynnist hér með heiðr-
uðum viðskiftavinum, að Mjólkur-
búðir okkar á Þórsgötu 3 og Lauga-
vegi 49 eru fluttar á Þórsgötu 17
og Laugaveg 46.
Virðingarfylst.
Mjólkurfélag Reykjavíkur.
AibýðBbrauðgerðiB
oelus? hln þétt hnoðuðu og vel bökuðu
rfigbranð
6r hezta danska rúgmjollnn, sem hingað ilyzt, enda ern
þaa viðurkend af neytendum sem framúrskarandi gúð.
unum í Reykjavík neitt héðan,
sem þeir geti kallað þingsalagagn
sitt. Ef þeir þurfa á slíku áð
hatda, geta þeir sjálfir fengið
sér það í Reykjavík. Ég ætla að
mótmæla því, að lággengi og
dýrtíð sé uppi háidið fyrir Sunn-
mýlingá, Ég ætla að mótmælá
því, að Sunnmýlingar standi í
vegi fyrir því, að þjóðin geti
haldið óskeitum löggjafárrétti
sinum og haldið uppi sæmilegucn
þrifnaði í Ijármáium með því að
t-ka Sigurð Kvaran úr klónum
á bröskurunum, svo að hann
verði ekki mínu héraði til skamm-
ar, heldur fái tóm til að iðrast.
Ég ætla ekki að kjósa hann
núna. Ég veit, að skynsamir sam-
sýslungar mínir gera það ekki
heldur.
Sunnmýlingur.
Verkamaðurinn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Plytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Qerist áskrif-
endur á atgreiðslu Alþýðublaðsins.
Stangasápan meb hlámanum
fæst mjög ódýr í
Kanpfélaglnn.
Edgar Bice Burróugbs: Sonur Tarzans,
Þegar sjómennirair sáu þessa kynlegu tvenningu,
hlupu þeir til móts viö hana. Apinn lét enginn
hræðslumerki í ljós. 'í stað þess þreif hann í
öxl sérhvers sjómanns og horfði lengi í andlit
hans. Pegar hann var búinn að skoða þá alla, fór
hann aftur til Paulvitch í svip hans mátti lesa
vonbrigði og gremju.
Mennirnir urðu himinlifandi. Peii hópuðust saman,
rpurðu Paulvitch spjörunum úr og skoðuðu félaga
hans. Rússinn sagðisfc eiga apann; — annað^fengu
þeir ekki út úr honum; — hann stagaðist ein-
göngu á: »Ég á apann. Ég á apann.< Sjóararnir
urðu leiðir á Paulvitch og tóku að glettast. Einn
þeiira fór að baki apans og stakk hann með
prjóni. Eins og leiftur snéri dýrið sér að mannin-
uin, og á svipstundu voru gæðin rokin á braut,
en fram brauzt grimd villidýrsins. Qiott sjómanns-
Ins varð að skelflngu. Hann reyndi að hlaupa
undan langri og loðinni, loppu ap ns, en er það
tókst ekki, dró hann stóran hníf úr skeiðutn í
einu vetfangi þreif apinn hníflnn af manninum og
kastaði honum langar leiðir á burt, um leið og
hann læsti kjaítinum í öxl hans.
Fólagar mannsins réðust á apann með bareflum
og hnífum, en Páulvitch dansaði í kringum þá og
hrópaði bænir og hótanir. Hann sá auðlegð sína
veiða að engu fyrir vopnum sjómannanna.
En apinn varð ekki eins fljótt yflrunninn og
ætla mætti, er litið var á liðsmuninn, Hann slepti
þeim, er hafið hafði bardagann, og hristi af sér
tvo menn, er stokkið höfðu á bak honum; því
næst sló hann hvern af öðrum til jarðar með
flötum lófanum og var engu ófimari en smá-
api.
Skipstjóii og stýrimaður, er voru að koma frá
skipi, sáu bardagann. Sá nú Paulvitcb, hvar þeir
komu hlaupandi með skammbyssur á lofti, og á
eftir þeim komu tveir hásetar. Apinn ho.fði á verk
silt, og vissi Paulvitch ekki, hvort hann bjóst tll
að taka á moti nýrri árás eða var að íhuga,
hvern hásetánr. hann skyldi fyrst dusta betur,
; En hann vissi, að æfl apans mundi taka skjótan
i enda, ef yfirmennirnir gætu skotið á hann, nema