17. júní - 01.07.1925, Qupperneq 7

17. JUNI
23
menn drukna,
Maður fellur fyrir borð af bv.
skipinu „SKALLAGRIMUR“
í skipakvínni í Hull......... 1
A Þórshöfn drukkna 3 menn
við að leggja uppskipunarbát 3
A Kjalarnesi druknar maður á
leið út í mótorbát.............. 1
Samtals 46
Hjer er alveg óhugsandi að björg-
unarskip hefði getað bjargað nokkrum
af þessum mönnum, heldur ekki
mönnunum af færeyska skipinu, sem
strandaði við Staðarberg í Grindavík
í vor, og enginn vissi um, fyr en líkin
fóru að reka á land.
Sje farið að leita að orsökum, eru
þær oftast snögg áhlaupaveður, sem
smáskipin geta ekki borið af, en sem
stærri og betur útbúin skip, t. d. botn-
vörpungar, geta staðið á móti, því þeir
mannskaðar, sem orðið hafa á botn-
vörpungum, eru mjög fáir og þá
vanalega af einhverjum öðrum slysum
t. d. vír slitnar og slasar mann o. s.
frv. En hvort mótorbátaútvegurinn á
að vera dauðadæmdur fyrir þessar
sakir er annað atriði, sem ekki verður
farið út í hjer.
Það má ekki bera veður og sjóana
við ísland saman við önnur lönd, og
jafnvel ekki þau, sem liggja jafn
norðarlega, t. d. Noregur, því hjá
okkur er auð opin strönd, en engin
skerjagarður til að draga úr mestu
sjóunum.
Þá skal það viðurkent að ofmörg
slys verða árlega á íslandi fyrir skort á
sjómensku, eða óaðgætni eins og það
er vanalega kallað. Sjómenn okkar
eru framgjarnir og hugaðir, en oft
ekki að sama skapi gætnir og má
ef til vill setja það í samband við þær
breytingar, sem nýlega eru orðnar á
skipastólnum, þar sem sú kynslóð, sem
nú stjórnar mótorbátunum, eða þeir
menn, sem þeir hafa tekið sjer til
fyrirmyndar, hafa þekkingu sína og
æfingu að mestu leyti af árabátum eða
smámótorbátum, og finst því svo
mikið til stærri skipanna koma, að
þeir ætla þeim alt fært.
Fari svo að sjerstakt skip verði
smíðað til þess að hafa á hendi land-
helgisgæslu við ísland — eins og full
þörf er á — mundi oft vera hægt að
fá það til að leita að bátum, sem vant-
aði, enda má gera ráð fyrir að það
gæti stundum orðið bátum til aðstoðar,
því auðvitað hjeldi það sig mest á
sömu slóðum og fiskibátarnir.
Reykjavík 1. desember 1924.
F. h. Fiskifjelags Islands
Kr. Bergsson.
A t h s. Því miður hefir dregist —
vegna rúmleysis í blaðinu — að birta
þessa greir,, og bið eg forseta Fiskifje-
lagsins að afsaka það.
Ekki ætla eg mjer að fara að munn-
höggvast við hr. Kr. Bergsson í þessu
máli, eða um það, hvor okkar hafi
orðið fyrri til að vekja umræður um
mál þetta, enda skiftir það mig litlu.
Eg hefi þá heldur hvergi haldið því
fram, að hafa verið frumkvöðull þessa
máls, þó eg hinsvegar hafi hugsað um
það í mörg ár og átt tal um það við
hr. Sv. Egilsson á fyrstu árum
Fiskifjelags íslands, en hann taldi þá
öll vandkvæði á framkvæmdum.
Annars tnun eg víkja að máli þessu
síðar hjer í blaðinu.
Þorf. Kr.