17. júní - 01.07.1925, Síða 10
26
17. JUNÍ
glóði á öldutoppunum. Gegn um þess-
ar samkomur hefur Skamlingsbanken
fengið mjög mikla sögulega þýðingu.
Þegar við höfðum sjeð það mark-
verðasta, hófst lokaþátturinn á Skam-
lingsbanken. Það þurfti að skifta gestun-
um niður á bæina, þar sem við áttum
að gista um nóttina. Jeg heyrði suma
vera að hvíslast á um rjettirnar heima,
meðan á þeirri athöfn stóð.
Þegar þessu var lokið og búið að
brýna fyrir okkur að muna nafn gest-
gjafanna, var haldið af stað í bílum
til Kristiansfelt. Við höfðum nú ekki
Höjskamling.
lengur þann stóra, en fengum tvo
minni í hans stað.
Aftur byrjaði söngurinn. íslenskan
hljómaði snjalt og hvelt. Það voru
sungin ættjarðarkvæði og ástarkvæði
og um alt milli himins og jarðar, sem
við bara kunnum.
Um kl. 6 komum við til Kristians-
felt. Þar tóku gestgjafarnir á móti
okkur og nú fór hver „heim til sín“.
Um kvöldið kl. 8V2 komum við
ferðalangarnir saman í gistihúsi bæjar-
ins. Var okkur öllum boðið þangað
til samkomu, sem ungmennafjeiagið
efndi til.
Margt fólk, um 300 manns, var
saman komið úr bænum og nágrenninu,
bæði gestgjafar okkar og aðrir með-
limir ungmennafjelagsins. Stór salur í
gistihúsinu var tekinn til samkomunnar.
Þegar allir voru komnir var setst undir
borð. Hvert sæti var skipað.
Nú var spjallað um stund en brátt
kvaddi formaður sjer hljóðs og hjelt
stutta tölu. Bauð hann okkur íslend-
ingana velkomna til Kristiansfelt og
óskaði okkur góðrar á ánægjuríkrar
farar. Því næst var hljóðfærasláttur og
svo kom kaffið. Borðræður voru haldn-
ar. Á milli var söngur og hljóð-
færasláttur. Einn ungmennafjelaginn
sagðist gleðjast yfir því að sjá íslensku
stúlkurnar í þjóðbúningi. Taldi hann
það einkenni þjóðrækni vorrar. Óskaði
hann þess, að danskar stúlkur væru
oftar í þjóðbúningi en raun væri á.
Mjer þótti vænt um, að hann skyldi
Ijúka lofsorði á þjóðbúninginn okkar
íslenska. Mjer hefur aldrei fundist hann
eins fagur og í þessari ferð. Það
hvílir yfir honom nokkuð af þeirri tign
og hreinleik, sem ættlandið á í svo
ríkum mæli.
Herra Á. M. Benedictsen og Björn
Guðmundsson kennari þökkuðu við-
tökurnar í Kristiansfelt.
Rúmlega kl. 12 var samkomunni
slitið. Þeir sem bjuggu fyrir utan bæinn,
þeystu burtu í bílum eða vögnum með
státnum gæðingum fyrir.
Okkur hinum fanst ofsnemt að ganga
til hvílu þótt framorðið væri. Veðrið
var svo yndislegt, logn og glaða tungls-
ljós. Við fengum okkur því dálítinn
göngutúr um bæinn áður en við fórum
„heim“. —
Fyrsti dagur fararinnar var liðinn,
nóttin kom svífandi með frið og ró.
í örmum hennar hvíldum við og söfn-
uðum kröftum til nýs dags og nýrrar
ánægju. Frh.
Guðm. Gíslason.