17. júní - 01.06.1926, Blaðsíða 3

17. JUNí
83
1918, væru í alla staði hin ákjós-
anlegustu fyrir ísland, án þess að
auðmýkja Dani, þvert á móti Dan-
mörku til sóma, er lögin halda uppi
einingu ríkjanna út á við en leyfa
fslandi frjálsar hendur í verklegum,
pólitískum og andlegum málefnum;
leiðir það til meiri vináttu milli land-
anna en ósjálfstæðið áður.
Við, sem vorum vinir ólafs, bekkj-
arbræður eða námsfjelagar, tregum
hann látinn. Margar endurminningar
frá skólaárunum vakna í huganum.
Hann var haukur alls fagnaðar,
hjálpsamur og vingjamlegur og var
fádæma gott til vina.
Sá er ritar þessar línur, hitti Ólaf
að máli í Finsens-sjúkrahúsinu í
Höfn. Þá virtist hann á góðum
batavegi og hugði að mörgum fyrir-
ætlunum, er hann næði algjörðum
bata. Meðal annars ætlaði hann sjer
að auka blað sitt svo, að það fram-
vegis yrði dagblað með nýtísku sniði
og margar opnur, en auk þess ætlaði
hann að gefa út vikublað, er aðallega
væri ætlað erlendum lesendum og fs-
lendingum, búsettum í öðrum löndum.
Honum var ant um okkur fslendinga,
sem í öðrum löndum búa, en sjer-
staklega fylgdist hann vel með í
málum Vesturíslendinga.
ólafur sálugi var mikill gleðimaður
og söngmaður góður. Hafði hann í
hyggju að stofna söngflokk, sem
syngja skyldi við væntanlega kon-
ungskomu í sumar, en síðar fara
utan og syngja í Höfn og öðrum
borgum á Norðurlöndum. Hann að-
hyltist mjög hina nýju Norðurlanda
stefnu og vilai vinna að betra sam-
komulagi milli Norðurlanda, en sjer
í lagi milli fslands og Danmerkur.
Það voru honum gleðitíðindi hin
mestu, er hann frjetti um sameiningu
Danmerkur og Suðurjótlands, og reit
hann margar greinar um það mál í
blað sitt „ísafold", en sem rjettsýnn
maður og skarpskygn stjórnmála-
maður, fanst honum miður er banda-
menn níddust á frændþjóð vorri,
Þjóðverjum.
Friðrikshöfn, 15. júní 1919.
Vald. Erlendsson.
Danskeíslenska fjelagið
10 ára.
austið 1915 sendu nokkrir menn
hjer í landi út boðsbrjef til málsmet-
andi manna um það, hvort þeir vildu
vera með til þess, að stofna fjelag,
er inni að því, að breiða út þekkingu
á íslandi og íslendingum, bókmentum
og menningu íslensku þjóðarinnar,
högum hennar og háttum. Margir
höfðu fundið til þess þekkingarleysis,
sem grúfði yfir háttum og menning
íslensku þjóðarinnar hjer í Dan-
mörku. úr þessu átti fjelagsskapur
þessi að ráða bót. Nokkru áður hafði
frú Astrid Stampe Feddersen skrifað
grein um þetta efni í Höjskolebladet.
Háfði hún þar skorað á þá, sem
hefðu áhuga á íslandsmálum, að
mynda með sjer fjelagsskap, er inni
að því að auka þekkingu á íslandi
hjer í Danmörku og aftur þekkingu á
Danmörku á íslandi.