Morgunn - 01.12.1979, Blaðsíða 6

84
MORGUNN
Ég sé þig fyrst og fremst í gervi hins Hvíta Bróður. Er ekki
þessi veröld. ævinlega áÖ einhverju leyti orustuvöllur? Og
eru þeir ekki margir, sem liggja í valnum, sœrSir og
deyjandi? — Mér er Ijúfast áS hugsa um þig sem hinn Hvíta
BróSur, sem gengur á milli manna sem liggja í valnum, og
veitir öllum einhverja líkn. —
HÍS raunverulega altarissakramenti þitt er þessi þjónusta
kærleikans, og brauSiS og víniS er hin líkamlega og andlega
hressing og heilsubót, sem þú veitir mönnunum í valnum.
Mikli Hvíti BröSir! Mennirnir kalla þig ýmsum nöfn-
um og deila um hin mörgu nöfn. Og ég held, aS þeir sem
eru þér ólíkastir deili mest og hafi hœst. En hvaS segja þeir
sem hafa reynsluþekkingu á þér, þeir sem þú hefur hjálp-
áS, — mennirnir í valnum? — Munu þeir ekki fyrst og
fremst kalla þig hinn Hvíta BróSur, en leggja þá áSaláhersl-
una á bróSurheitiS? — Munt þú ekki í þeirra augum vera
fyrst og fremst dásamlegur fulltrúi göSleikans — og er þaS
ekki nóg? —
Mikli Hvíti BröSir! Mennirnir dýrka þig meS ýmsum hætti.
Sumir telja nauSsynlegt aS þylja þér sem mest lof í ræSum
og söngvum, og áSrir virSast halda, áS þeir þóknist þér meS
hátíSasiSum og ýmis konar undarlegum tilburSum. Og þeir
kalla þig konung og skapa utan um þig glæsilega hirS — og
telja sjálfa sig öSrum fremur til hirSarinnar. Þeir kosta kapps
um aS gera sem mest úr þjáningum þínum, nœstum því
eins og fórn þín hafi veriS nauSungarfórn, en ekki glöS gjöf
kœrleikans, sem gefin var af innri þörf. Og gleSibóSskapur
þinn verSur áS sorgarbóSskap, sem rekur éSlilega lífsgleSi á
flótta! —
Hversu alltof fáir eru þeir, sem sjá þig fyrst og fremst
sem hinn Hvíta BróSur, sem einhvern göfugasta fulltrúa
gÖSleikans á þessari jörS, og dýrka þig meS því áS vera sjálfir
göSir. —
Hin rétta dýrkun á þér er hvorttveggja í senn: ákaflega
einföld og frjáls, — og erfiS og margbrotin. — ÞaS er ekki
auSvelt aS tala fagurlega og brosa Ijósbrosum til þeirra, sem