Morgunn - 01.12.1979, Qupperneq 53

SKYRSLA FOIiSETA S.R.F.I.
131
viðeigandi blöðum, t. d. greinum eftir menn eins og Jóhann
Hjálmarsson, bókmenntagagnrýnanda hjá Mbl., séra Bolla
Gústafssonar í Laufási, og að maður minnist nú ekki á klerka
eins og Heimi Steinsson í Kirkjublaðinu. Þá hef ég einnig getað
stutt nokkuð útgáfur góðra bóka um dulræn efni sem gagn-
rýnandi Mbl., um bækur sem fjalla um slík efni. Síðastliðið
haust bætti ég enn við mig ritstörfum sem segja má að ættu
að vera stuðningur málefni okkar, því síðan 2. nóvember s.l.
haust hef ég skrifað greinaflokk í hverja VIKU, sem ritstjórar
þess tímarits eru mjög ánægðir með. Með þeim hætti hyggst
ég að ná til stórs lesendahóps, sem ekki hefur hingað til lesið
MORGUNN að staðaldri. Greinar mínar i VIKUNNI, sem
bera samheitið Undarleg atvik, eru nú að nálgast þriðja tuginn
og mun ég halda þeim áfram. Ritstjórnin hefur ráðið sérstakan
teiknara til þess að teikna myndir með hverri grein, og gerir
það efnið aðgengilegra og vonandi sem oftast skýrara. Efni
greinanna ræð ég algerlega sjálfur.
Þá hef ég einnig þýtt nokkrar bækur um efni, sem ætti að
vera okkur huglægt, fyrir bókaútgáfuna ÖRN OG ÖRLYG, og
eru öll likindi á því að það samstarf haldi áfram.
Ég reyni líka að vekja athygli félagsmanna á ýmsum merki-
legum bókum i bókaþætti mínum i MORGNI, þótt hvorki fé-
lagið né ég sjálfur komi þar við sögu, og vil ég að þessu sinni
sérstaklega vekja athygli ykkar á tveim bókum nýútkomnum
til dæmis. En það er fyrst bók dr. Erlends Haraldssonar lektors,
ÞESSA HEIMS OG ANNARS, sem fjallar um könnun á dul-
rænni reynslu Islendinga, trúarviðhorfum og þjóðtrú, og bók
Rósakrossmanna, ÞÉR VEITIST INNSYN, sem Sveinn Ölafs-
son, fyrrverandi varaforseti þessa félags, hefur þýtt og ég held
að ég geti leyft mér að segja um, að sé hlaðin visku frá upp-
hafi til enda og þess vegna hinn merkilegasti leiðarvísir til
réttrar breytni í þessu erfiða jarðlífi. En ég mun skrifa bráð-
lega um hana opinberlega og mun þá ræða efni hennar ítar-
legar. En um bók dr. Erlends er það að segja, að hún er lang-
samlega merkilegasti stuðningur vísinda, sem við höfum hlotið
við kenningar okkar um lif að þessu loknu. Það minnsta sem