Morgunn - 01.12.1980, Blaðsíða 15

SONUR SÓLAR
109
komnustu fórn; hann fórnaði bæði sjálfum sér og heimsveld-
inu í þeirri öruggu sannfæringu, að Guð kærleikans vildi að
mennirnir lifðu saman i friði. I hjarta hans bjó friður Atons,
hinnar andlegu sófar. Sem faraó Egyptalands var hann per-
sónugervingur Atons, æðstiprestur alheimssannleikans. Það
var því skylda hans að framkvæma vilja Atons og vera mönn-
unum eftirdæmi og staðfesting þeirra dyggða, sem ljómi sól-
arinnar táknaði. Þetta virtist vera grundvöllur hinnar spá-
mannlegu kenningar. Hans var að visa veginn.
Þá gerði Ekn-Aton aðra mikilvæga uppgötvun. Hann fann
leyndardóminn að lifa i Aton. (Likt og við tölum um að lifa
í Kristi). Er hann fann nærveru alföðurins í sjálfum sér, þá
reyndi hann að lifa sem persónugervingur þessa innra ljóss.
Hjarta hans sjálfs varð hin skínandi ásjóna sólarinnar. Sér-
hver hugsun hans og athöfn varð að gefa líf, eins og hinar
ótal hendur sem hann setti á geisla Atons. Hann viðurkenndi
ekki aðeins sannleikann, heldur tileinkaði sér hann; gerði
sjálfan sig þannig ábyrgan fyrir sínum hluta af skinandi dýrð
Atons.
Eitt atriði er mjög eftirtektarvert í skilningi Ekn-Atons á
guðdómnum. Amon-Ra var himneskur konungur og urðu allir
menn að lúta vilja hans. En Ekn-Aton hafnaði guðlegri harð-
stjórn. Það var skoðun hans, að lögmál Atons streymdi gegn-
um konunginn. Hann lifði i lögmálinu og það í honum. Skiln-
ingur en ekki hlýðni var trú hans; því við óttumst það sem
við hlýðum, en elskum það sem við skiljum. Hann lauk upp
hjarta sínu i ást til Atons og fann fullnægingu friðar i al-
heimskærleikanum, sem allt umvefur með máttugri návist
sinni.
Ekn-Aton var of mikið stórmenni fyrir sína tíma, og það
er eftirtektarvert fyrir okkur, að enda þótt nú séu liðin 3300
ár, er hann enn jafnvel of stór fyrir nútímann. Kristninni
hefur ekki tekizt að láta draum hans rætast. Milljónir krist-
inna manna líta enn á Guð sem hinn afbrýðisama föður
heimsins, eins konar Jahve, lilhiðja guð harðlyndis og duttl-
unga, eins konar himnaharðstjóra. Aðeins tiltölulega fáir