Morgunn - 01.12.1980, Blaðsíða 58

152
MORGUNN
Fulton hafði dvalið nokkur ár i Frakklandi, og hefði þar hitt
ýmislegt fólk, sem hafði orðið honum til hvatningar og haft
áhrif á velgengni hans.
í dálestrunum var venjulega getið nákvæmlega nafna sem
viðkomandi hafði borið í fyrri lífum. Og í allmörgum tilfell-
um var viðkomandi persónu einnig bent á það, hvar hún gæti
fundið skýrslur um þennan fyrri persónuleika —- ýmist i hók,
gömlum kirkjubókum eða á bautasteini. Besta dæmið um
þetta var ef til vill um mann, sem hafði heitið Bamett Seay
í fyrra lífi og sagt var að hefði verið hermaður sunnanmanna
i borgarastyrjöldinni. Ennfremur var viðkomanda skýrt frá
því að hann hefði átt heima í Henricohéraði, Virginíu, og að
þar gæti hann ennþá fundið skýrslur um þennan fyrri per-
sónuleika, ef hann hirti um að athuga málið. Maðurinn not-
aði fyrsta tækifæri til þess að hregða sér til Henricohéraðs.
Skýrslurnar sem hann leitaði að voru þar ekki, en gamall rétt-
arþjónn tjáði honum að margar af gömlu skýrslunum hefðu
nýlega verið fluttar í skýrslusafn sagnfræðibókasafns Virgin-
iufylkis. Og þar fann maðurinn að lokum nefndan Barnett A.
Seay, sem hafði innritast í her Lees sem fánaberi árið 1862,
tuttugu og eins árs að aldri.
Til viðbótar þessum undarlegu sagnfræðilegu staðfesting-
um um staðreyndir úr fyrri lífum, fengust óteljandi stað-
festingar á efni úr núverandi lifi. Cayce varð þess brátt
áskynja, að sálgreiningar dálestranna voru hárréttar, ekki
eingöngu varðandi hann sjálfan og ættingja hans, heldur
einnig bláókunnugt fólk. Hvað viðvék sannsögli dálestranna
viðvíkjandi Cayce sjálfum og ættingjum hans, þá mátti auð-
vitað gefa þá skýringu á þeim, að Cayce nauðþekkti þetta allt
saman í vakandi ástandi. Hér mátti halda því fram, að hinn
sofandi miðill færði sér í nyt þekkingu sína sem fyrír hendi
væri i vöku. En hann komst brátt að raun um það, að það
skipti engu máli, hvort hann þekkti til þeirra einstaklinga
sem hann veitti lestra eða ekki. Þeir máttu þess vegna vera
honum gjörókunnugir og eiga heima á hvaða heimshjara sem
var. Hann þurfti ekki annað en fá að vita fullt nafn þeirra