Morgunn - 01.12.1980, Blaðsíða 76

170
MOKGUNN
Nákvæm athugun var gerð á öllum viðburðum stórum og
smáum, talað við vitni, álits leitað hjá fagmönnum og sér-
fræðingum sem gátu skorið úr vafaatriðum t. d. um bygg-
ingu hússins, rafmagn, jarðlög og margt þess háttar sem
máli skipti.
Vitanlega þarf að kanna gaumgæfilega hinn mannlega
þátt og óvissu, þegar um reimleika er að ræða: Er prakkar-
inn lifs eða liðinn? Eru hin óskýrðu fyrirbæri viljaverk eða
óbeisluð öfl i tengslum við dulargáfu nærstaddra? Best er
að vera vel á verði, en bót er í máli að rannsóknamenn æfast
í að sjá við prettum og hafa fáir með brögð í tafli hlotið
frama fyrir tilstilli bandariskra sálarrannsóknamanna.
Ekki skal hér endurtekin i smáatriðum frásögn Osis og Mc-
Cormick af dularfullum atburðum í húsinu gamla og leit
þeirra að ósýnilegum uppruna þeirra, en í lokin mátti full-
yrða, að reimleikarnir væru ekki sök neins í nánd, einhvers
sem ætti heima á staðnum. Böndin hárust að látnum manni
og þá helst konu nokkurri, sem dó fyrir 30 árum og hafði á
sínum tima búið í húsinu alla sína ævi.
Ótal margt fleira bar á góma á títtnefndu vísindaþingi sér-
fræðinga um dulræn efni og fóru fram umræður um margs
kyns rannsóknir, aðferðir og varúðarráðstafanir gegn „venju-
legri“ skynjun, um tölfræðilega útreikninga, mikilvæg hug-
tök svo sem lilviljun og orsakasamhengi og margt fleira.
Að lokum skal þess getið, að ráðstefnuna sótti ungt fólk
sem gamalt, misjafnlega skapi farið og forvitið eins og gengur
og gerist, sumir jarðbundnir, en aðrir seilast lengra i leit sinni.
Dulræn fyrirbæri eru og verða dularfull enn um sinn, en
þau eru í augum þessa fólks fyrst og fremst heillandi vísinda-
legar ráðgátur. Hafa skal i huga að margt sem við álítum
hversdagslegt er i rauninni kynlegt, þegar staldrað er við og
furðað sig ó því. Má þar nefna „venjulega" skynjun, sem er
verkefni lifeðlisfræðinnar, og sjálfsvitund mannsins, sem ger-
ir þann sem þetta les og raunar hvern og einn að dular-
fyllstu verunni í veröldinni — en það er önnur saga.