Morgunn - 01.12.1980, Blaðsíða 79

ÚR VIÐTAI-I . . .
173
hennar eigin persónuleiki náði að lokuni yfirhöndinni, en
honum hafði hún glatað tveggja ára gömul. Chris Sizemore
er því aðeins átta ára gömul, þ. e. hennar upprunalegi per-
sónuleiki hefur aðeins verið til staðar í átta ár af þeim
fimmtíu og fjórum, sem hún hefur lifað. Auk bókarinnar
„Three Faces of Eve“ (Þrjú andlit Evu), eftir Corbett Thig-
pen, sem kvikmyndin var byggð á, hefur Elen Pittillo skráð
ævisögu Chris eftir frásögn hennar sjálfrar og nefnist hún
„I’m Eve“ (Ég er Eva).
„Ekkert er heild“
Flestir persónuleika „Evu“ háðu harðvítuga valdabaráttu,
en þó var misjafnt hve mikið þeir vissu hvor um annan. Þeir
„dóu“ ekki allir á einu bretti, heldur hver af öðrum og var
sumra sárt saknað af þeim sem eftir lifðu! Stundum komu
líka aðrir í þeirra stað, en í raun og veru voru þetta allt hlut-
ar af „Evu“ þvi, eins og ég sagði áðan, er enginn afmark-
aður persónuleiki til, heldur er svona fyrirbæri afleiðing af
þvi að eitthvað sem við óskum ósjálfrátt að afmá úr vitund
okkar, grefur um sig í undirmeðvitundinni og tekur sig síðan
upp með fyrrgreindum einkennum. Saga Evu er að visu eitt
svæsnasta dæmið um slíkt, en ýtarlegar rannsóknir á tilfelli
hennar styðja kenninguna. I ljós kom, að er Eva/Chris var
tveggja ára varð hún vitni að tveimur óhugnanlegum atvik-
um. Annað var þegar hún sá mann drukkna í vatninu, sem
var við heimabæ hennar og hitt þegar hún var stödd i sög-
unarmyllu, skammt frá heimili sínu og sá þann hroðalega
atburð gerast að maður, sem þar var við vinnu, lenti i sögun-
arvélinni og búkurinn hjóst í tvennt. Eftir þetta fóru „duldu
persónuleikarnir“ að skjóta upp kollinum, að mínum og
margra dómi, afleiðing af ósjálfráðri niðurbælingu barnsins
á minningunni um þessi atvik. Þetta er eins og með húsin,
sem „reimt“ er í, ekkert sem einu sinni hefur tekið sér ból-
festu i huga manna, víkur þaðan aftur og stundum leitar það
sem síst skyldi upp á yfirborðið, þó einkennin gætu verið með
ýmsum hætti.