Morgunn - 01.06.1981, Síða 11

SKILNINGUR . . .
9
birtingu framliðins manns, sýnum eða röddum, englum eða
öndum, hver verða viðbrögð hans við slíkri fregn. Hann mið-
ar fyrst og fremst við náttúrulögmálin, eins og hann þekkir
þau í efnisheiminum. Komast fyrirbærin inn í kerfið, hug-
arheiminn, heimsmyndina? Ef svo er ekki, um hvaða kosti
er að velja? Segjum, að hann geti skýrt sumt af þessu út frá
þekktum náttúrulögmálum eða sálfræðilegum lögmálum. Þá
hætta fyrirbærin um leið að verða yfirnáttúrleg í hans aug-
um. Sé hann harður natúralisti af gamla skólanum, getur
hann einnig farið aðra leið. Hann getur sagt sem svo, að
fyrirbærið hafi verið náttúrlegt, en annað hvort missýning,
misskilningur eða hrein ímyndun hafi gert úr þeim yfirnátt-
úrlega atburði. Hann hugsar þá sem svo, að mikið af því, sem
gerist eða fram kemur í tilverunni, sé ókannað, eða ekki skýr-
anlegt; á þessu stigi málsins, en hann trúir því, að raunvís-
indin eigi eftir að koma því inn i kerfið, ef rannsóknum sé
haldið áfram, eins og hann gerir ráð fyrir, að til séu stjörnur,
sem enn hafi ekki tekizt að koma auga á.
Loks getur rannsóknarmaSurinn hugsáS sem svo, aS til
kunni aS vera veruleiki, sem áSferSir raunvísindanna ná ekki
til. Maðurinn kann að búa yfir skilningarvitum, sem eru
annars eðlis en hin náttúrlegu, eins og t. d. skyggnir menn sjá
það, sem aðrir sjá ekki. En hvemig svo sem þessu kann að vera
varið, verður lokaspurningin ávallt þessi; Er hið yfirnáttúrlega
til? Gerist hið yfirnáttúrlega? Hvernig fáum við sannað það
eða afsannað? Það var þessi spuming, sem brann í huga sálar-
rannsóknamannanna á fyrri hluta þessarar aldar. Og niður-
staða sumra þeirra var sú, að ýmsir atburðir gerðust, sem nátt-
úrulögmálin næðu ekki yfir, og hlytu að eiga orsök sina og
upptök hjá yfirnáttúrlegum verum. Hin svonefnda dulsálar-
fræði er rökrétt framhald þeirra rannsókna, sem þessir vís-
indamenn höfðu með höndum. Það þarf enginn að vera undr-
andi yfir því, þó að aðferðir þeirra og niðurstöður séu að
einhverju leyti öðruvisi en liinar fyrri. Það er líklega ekki til
sú vísindagrein, sem ekki hefir tekið stakkaskiptum á siðustu
áratugum.