Morgunn - 01.06.1981, Síða 38

MORGUNN
36
flokka í þessu sambandi. Annars vegar endurmmningar bama
um fyrra líf, þar sem börnin telja sig hafa lifað áður á stað
og í tíma, sem þau jafnvel geta gert nákvæma grein fyrir og
tilgreint t. d. nöfn og einkenni persóna, er þau gætu ekki
haft vitneskju um með svokölluðum „venjulegum“ hætti. Sú
persóna, sem viðkomandi telur sig hafa verið i fyrra lífi,
reynist oft hafa látist voveiflega og/eða á unga aldri. Þessar
endurminningar virðast síðan oft „eldast af“ viðkomandi.
Hins vegar er hægt að kalla fram endurminningar af þessu
tagi með dáleiðslu. Sá dáleiddi er þá leiddur af dávaldinum æ
lengra aftur í tímann — aftur fyrir fæðingu sína o. s. frv.
Eins og kunnugt er, er algengast, að upplifun af þessu tagi
sé kölluð endurholdgun og mun sú hugmynd eiga uppruna
sinn í austrænum trúarbrögðum eða hugmyndafræði. Sam-
kvæmt þessum hugmyndum er gert ráð fyrir, að sál, andi
eða hvað við nú köllum þennan innri lífsneista okkar geti
tekið sér bólstað í nýjum likama hér á jörðu eftir dauðann.
Þessar hugmyndir eru svo vel þekktar og viðteknar hér, að
óþarft er að fjalla nánar um þær. önnur hugmynd er sú,
að einstaklingur, er telur sig upplifa endurminningar um
fyrra líf, hafi meiri hæfileika en gengur og gerist til að skynja
einhver orkumynstur, er innihéldu upplýsingar um fortíðina
og upplifði þannig liðna reynslu annars án þess að geta greint
á milli hennar og eigin reynslu. Slíkur hæfileiki væri hugs-
anlega sömu ættar og hlutskyggni.
Þá eru uppi hugmyndir um eins konar tímaflakk á ýmsum
forsendum, og nýlega stakk bandaríski eðlisfræðingurinn John
Gribbin upp á því, að reynt yrði að fá fólk til að skynja fram
í tímann í dáleiðsluástandi ekki síður en aftur og taldi slíkt
líklegt til árangurs.
Þá má nefna þá hugmynd, að viðkomandi sé meira eða
minna haldinn af framliðnum einstaklingi - og samsála. Sam-
kvæmt þessari hugmynd er allavega eðlilegt að gera ráð fyrir,
að það sé fyrst og fremst fólk, er dáið hefur voveiflega eða
„ótímabært“, sem sækti í jarðneskar manneskjm' með þessum
hætti og reyndi að lifa „í gegnum það“ og trúlega væru þó