Morgunn - 01.12.1989, Blaðsíða 15

MORGUNN
KENNINGAR SILVER BIRCH
ans, laus viö peningavandamál. Nei, það hafið svo sannarlega
ekki reynt gleði andaheimsims.
Þið sem eruð hulin efninu, skynjið ekki ennþá fegurðina
eins og hún getur verið. Þið hafið ekki séð ljósið okkar, liti,
Iandslag, tré, fugla, ár, læki, fjöll, blóm og samt óttast heimur-
inn ykkar dauðann.
Dauðinn skýtur þeim skelk í bringu. En þið munið þá fyrst
byrja að lifa þegar þið eruð ,,dáin”. Þið eruð lifandi núna en í
raun eruð þið nánast dáin. Svo margir eru sem dauðir gagnvart
andlegum málefnum. Litli lífsneistinn þeirra flöktir í þróttlitl-
um líkömum, en ekkert andlegt getur fengið svörun innan
þeirra. En smám saman náum við árangri. Smám saman eykst
styrkur andans í öllum efnisheinti ykkar. Smám saman hörfar
myrkrið, eins og það hlýtur að gera þegar það mætir ljósi and-
legs sannleika.
Það finnast engin orð sem ná að lýsa samanburði iífs í efnis-
heimi ykkar við lífið í andaheimi. Við sem erum ,,látin” vitum
svo miklu meira um Iífið en þið gerið.
Þetta er heimurinn þar sem listamaðurinn finnur alla
drauma sína rætast, þar sem málarinn og skáldið umskapa
langanir sínar, þar sem snillingar geta beitt allri sköpunarorku
sinni, þar sem kúgun jarðar er svipt í burtu og allar náðargáfur
eru notaðar til þjónustu við náungann.
Þetta er heimur þar sem ekki eru til nein klaufaleg orð til
þess að tjá hugljómun sína, en þar sem hugsunin er hið lifandi
tungumál og tjáir sig með leifturhraða.
Þetta er heimurinn þar sem engir peningar eru til þess að
hafa áhyggjur af, þar sem engin samkeppni er, þar sem þeim
veikari er aldrei stillt upp við vegg, þar sem þeir sterku eru
sterkir af því að þeir hafa eitthvað að gefa þeim sem eru eitt-
hvað verr settir en þeir sjálfir.
Hjá okkur er ekkert atvinnuleysi, engin fátækrahverfi, eng-
in eigingirni. Við höfum enga trúflokka, við höfum aðeins eina
trú. Við höfum engar helgibækur, aðeins verkan hins eilífa
lögmáls til þess að Ieiðbeina okkur. Og því nær sem þú kemur
belti efnisins því klaufalegra og erfiðara verður það fyrir and-
ann að tjá sig. Mér þykir aldrei gott að koma aftur. Það eina
13