Morgunn - 01.12.1989, Blaðsíða 39

MORGUNN
AF FUNDUMM OG NÁMSKEIÐUM
fyrir þann mikla fróðleik sem hún flutti mér — svo og þakklæti
mínu til Auðar Hafsteinsdóttur sem með túlkun sinni gerði
mér fært að njóta hans.
Ath. Flestar frásagnir hafa for- eða eftirmála og svo finnst
mér hlýða hér.
Frásögn þessi hófst 22. apríl, en þá hripaði ég niður minnis
punkta—afskrift lauk hins vegar um kl. 01 aðfararnótt 5. maí.
Pegar ég hripa niður minnispunkta er ég mjög laginn á að
gera þá illlæsilega, svo að það veldur mér miklum vanda og
tekur mig mikinn tíma að klöngrast fram úr þeim. Þegar efnið
er mér svo þar að auki að mörgu leyti framandi, þá má vel vera
að úr þessu hafi orðið meira og minna óskiljanlegt rugl — nú
— kannske má líka líkja þessu við ósjálfráða skrift — sem
skrifuð væri á annarlegri tungu — tungu sem ritara væri alfarið
framandi.
Tvennt er þó víst.
Ég tel mig hafa haft mikið gaman og gagn af þessari ritun.
Hitt er svo það að ég held því stíft fram að hér sé hvergi hall-
að réttu máli vísvitandi.
Ég endurtek — bestu þakkir til hlutaðeigenda.
Frá skyggnilýsingafundi hjá Gladys Fieldhouse að
Garðastrœti 8, 19. apríl 1989. —Einkafundur.
Fyrst er þá frásögn konu minnar— Dídíar.
Það fyrsta sem kom var móðir mín og með henni var lítil
stúlka — sem mun hafa verið Helga sáluga systir mín, þá kom
faðir minn og síðan lítil kona sem alltaf var að prjóna og ég tel
víst að það hafi verið Þóra amma mín.
Næst kom drengur sem dáið hafði skyndilega mjög ungur —
þar næst kom ungur maður er dáið hafði um aldur fram — þá
kom fullorðinn maður er var ekki fyrir löngu dáinn — ég hafði
að sögn miðilsins ætlað að vera við jarðarför hans, en það hafði
ég ekki getað vegna heilsubrests. Ég tel að hér séu þeir þrír