Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 11

MORGUNN
Undarleg atburðarás
Ánægjulegt væri að geta sagt frá því að þessi saga hefði
hlotið farsælan endi en því miður fór ekki þannig. Vinur
Antons hresstist í bili en nokkr u ef tir að hann var búinn með
Jason Winters jurtateið fór honum aftur að hraka. Nýja
sendingin af teinu kom of seint. Þá var hann við dauðans
dyr og ekkert gat lengur bjargað honum. Spurningunni um
hvort hann hefði læknast, ef Jason Winters teið hefði korrúð
í tæka tíð, verður því aldrei svarað.
Þið megið hafa þetta miklu sterkara
Eftir þetta urðum við Anton góðir vinir og ræddumst oft
við. Einu sinni nefndi hann við mig að hann þekkti konu
norðan úr landi, sem veikst hefði af krabbameini fyrir
nokkru. Hann sagði að kona þessi hefði merkilega dulræna
hæfileika sem fáir vissu um. Kona þessi, sagði hann, lægi nú
á einhverjum spítala á höfuðborgarsvæðinu en hann hafði
ekki getað grafið upp hvar það væri en ætlaði að reyna að
komast að því.
Nokkru síðar hringdi hann í mig og sagði hafa komist að
því að hún lægi á Landsspítalanum. Við ákváðum nú að lita
inn til hennar fljótlega, sem við gerðum helgina á eftir, að
mig minnir.
Vegna þrengsla hafði verið búið um hana á ónotaðri snyrt-
ingu og þar lá hún og leið mjög illa þegar við komum til
hennar.
Við ákváðum að gera eitthvað fyrir hana og ég fór til Ástu
Erlingsdóttur og fékk hjá henni grasaseyðið sem hún gefur
krabbameinssjúklingum. Einnig útvegaði ég henni ýmis
bætiefni tO að reyna að byggja hana upp. Hún fór fljótlega
að hressast og á til þess að gera skömmum tíma komst hún
á fætur og útskrifaðist nokkru síðar. Hún sagði okkur
seinna, að daginn sem við komum fyrst tO hennar, hefði hún
verið sérstaklega mikið veik. Þá heyrði hún rödd sem sagði
við hana: „Nú kemur hjálpin í dag.”
Hún var svo kvalin að hún sagðist hafa haldið að verið
væri að búa hana undir að hún ætti að deyja þennan dag
9