Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 19

MORGUNN
Undarleg atburðarás
henni helminginn af öðru lunganu en meinsemdin hafði
dreift úr sér og var einnig búin að sýkja hitt lungað.
I fyrstu lét ég hana aðeins drekka hálfan bolla tvisvar á dag
en síðar jók ég skammtinn í tvo bolla á dag.
Konan virtist hressast eftir að hún fór að drekka seyðið og
í janúar 1989 var hún orðin nægilega frísk til þess að lækn-
arnir treystu henni í aðgerð.
Numinn var á brott helmingur þess lunga sem ekki hafði
verið gerð aðgerð á áður, en eins og áður segir var búið að
fjarlægja helming hins lungans.
Hún hélt áfram að drekka seyðið eftir að hún kom úr
aðgerðinni en heilsa hennar varð aldrei góð og fór heldur
versnandi. Lj óst var að meinsemdin hafði dreif t sér um báða
lungnableðlana sem eftir Voru. Hún þjáðist þó til þess að
gera lítið og hafði fótavist næstum fram í andlátið, en hún
lést í ágúst 1990.
Annar sjúklingurinn sem fékk jurtaseyðið var með
„ólæknandi” krabbamein í brjósthimnu. Hann var að
dauða kominn þegar hann byrjaði á seyðinu. Búið var að
reyna að gefa honum frumueitur með litlum árangri. Hætta
varð við frumueitursmeðferðina vegna aukaverkana og
dauðinn blasti við innan fárra daga eða í besta falli vikna.
Hann drakk strax tvo til þrjá bolia á dag og gekk vel að
halda seyðinu niðri.
Á nokJ-a-um dögum gerðist á honum eitthvað sem sumir
kysu e.t.v. að nefna kraftaverk. Vökvi hætti að safnast í
brj óstholið og honum f ór að líða betur. Hann fór að hressast
og gat farið í gönguferðir utanhúss og að mánuði liðnum
fór hann að vinna.
Sennilega er það þessari undraverðu lækiringu að þakka
að ég fór að nota nýja lyfið í miklu stærri stíl heldur en áður.
Hefði hann dáið þá, finnst mér líklegt að ég hefði hætt
frekari tilraunum með það.
Sorglegt er að þurfa að segja frá því að um sumarið 1989
fór sjúklingurinn að fá verki aftan í lærin og uj>p í bak.
Verkirnir ágerðust þar til hann varð óvinnufær. I ljós kom
að hann var með skemmd í hryggjarliðum, sennilega eftir-
stöðvar frá krabbameininu, sem þá hefur myndað mein-
17