Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 20

Undarleg atburðarás
MORGUNN
vörp í hryggjarliðum. Að því er ég best veit var það aldrei
fyllilega staðfest.
Hann var mikið kvalinn í nokkurn tíma en svo smá dró úr
kvölunum en hann var áfram afar máttfarinn.
Ulfur Ragnarsson, læknir, stundaði hann í veikindum
hans og hef ur e.t.v. átt sinn þátt í að lina þj áningarnar. Hann
lést þjáningalítið í janúar 1990.
Ætla mætti, ef árangur af að nota seyðið væri ekki betri en
að undan er sagt, að lítil ástæða væri til að halda tilraunum
með það áfram.
Sem betur fer get ég einnig sagt frá athyglisverðum sigr-
um. Það eru einmitt þessir sigrar sem fá okkur, sem að
þessum tilraunum stöndum, til að halda ótrauð áfram, enda
þótt á móti blási á stundum.
Sumarið 1989 kom til mín ung kona með krabbamein í
móðurlífi. Hún var búin að fara í uppskurð, síðan var hún
geisluð og þar á eftir var hún sett á frumueitursmeðferð.
Hún þoldi frumueitrið mjög illa og hafði tvisvar orðið að
hætta að gefa henni það, vegna þess að hvítu blóðfrumun-
um fækkaði hættulega mikið.
Arangur lyfjameðferðarinnar var því lítill eða enginn. Nú
var í þriðja sinnið verið að reyna að gefa henni frumueitur.
Hún hafði farið í blóðrannsókn fyrr um daginn og þar var
henni tjáð að hvítu blóðfrumunum hefði fækkað úr á milli
4 og 5 þúsund í mm3, í 1200. Einnig var henni sagt að koma
aftur eftir tvo daga því að búast mætti við að hvítfrumunum
fækkaði ennþá meira, en þá yrði að gefa henni blóð.
Hún byrjaði að nota seyðið sama dag og hún kom til mín
og tveimur dögum síðar fór hún í blóðrannsóknina eins og
um var talað.
Við rannsóknina kom í ljós að blóðið var orðið því sem
næst eðlilegt. Hvítu blóðfrumurnar voru um 4 þúsund.
Hún hélt áfram að drekka seyðið og í þetta skipti þurfti
ekki að hætta að nota frumueitrið vegna aukaverkana. Hún
fór að hressast og rannsóknir sýndu að æxlið smá hvarf.
Fyrri hluta árs 1990 var henni sagt að hún væri albata.
I ágúst 1990 kom þessi unga kona til mín til að fá jurtalyfið,
sem hún tekur ennþá. Hún ljómaði af hreysti og sagðist nú
18