Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 40

Dulræn skynjun dýra
MORGUNN
þau skýrðu frá. Hjónin höfðu lengi átt brúngulan persakött
sem þau kölluðu Mola. Þau höfðu upphaflega ætlað að taka
hann með sér en kötturinn var geysilega hræddur við bfla
og fékkst ekki með nokkru móti til þess að tolla inni í búnum
þegar þau voru að leggja af stað. Það eina sem þau hjónin
gátu því gert varð að skilja hann eftir hjá nágrönnunum.
Þeim þótti mjög sárt að þurfa að skilja köttinn eftir en
hugguðu sig við það að það yndi a.m.k. verða vel hugsað
um hann. En það sem þau vissu ekki var að Moli hljóp burt
skömmu eftir að þau höfðu yfirgefið staðinn og sáu ná-
grannarnir hann aldrei eftir það. Atvikið, sem varð til þess
að þetta uppgötvaðist allt saman varð svo 14 mánuðum
síðar í Gage. Frú Wood var að sýsla í hlöðunni á nýja býlinu
þeirra þegar köttur kom skyndilega stökkvandi inn í gegn-
um gluggann og lenti á öxlinni á henni. Þetta var brúngulur
persaköttur. Hjónin tóku þennan útlaga í fóstur og gældu
við þá hugmynd að þetta væri í raun Moli, þar sem hann
líktist mjög kettinum þeirra fyrrverandi. En þau gátu ekki
með nokkru móti trúað því að kötturinn hefði í rauninni
farið alla leið frá Kaliforníu til Oklahoma. Þau afgreiddu
einfaldlega það hvað dýrin tvö voru lík útlits sem einskæra
tilviljun. En þá gerði hr. Wood einkennilega uppgötvun.
Þegar hann var að strjúka kettinum í kjöltu sér eitt kvöldið,
þá tók hann eftir því að hann var með einkennilega lagað
mjaðmarbein. Moli hafði fæðst með þennan sérstaka galla
og Woods hjónin vissu því nú að þessi köttur hlaut að vera
Moli þeirra. Það var því þá fyrst sem þau höfðu samband
við sína fyrrverandi nágranna og fréttu af undarlegu hvarfi
Mola.
Rhine tók sér ferð á hendur til Gage þegar athygli hans
hafði verið vakin á þessu og athugaði sjálfur gallann á
mjaðmarbeininu og skráði vitnisburð hjónanna.
Skýrt var frá öðru svipuðu tflfelli í Summervflle í Vestur-
Virginíu, þar sem 12 ára gamall drengur hafði fundið dúfu
á heimleið, í bakgarðinum heima hjá sér. Hún var merkt
með málmhring er bar númerið 167. Ungur námsmaður,
Hugh að nafni, tók fuglinn að sér og annaðist hann, þar til
hann varð sjálfur fyrir því að þurfa að fara á sjúkrahús sem
38