Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 41

MORGUNN
Dulræn skynjun dýra
var í um 115 mílna fjarlægð, þar sem hann þurfti að gangast
undir lyfjameðferð. Viku seinna er Hugh sat eitt sinn uppi
í rúmi sínu heyrð hann vængjaslátt á glugga herbergis þess
er hann dvaldi í á spítalanum. Það var snjókoma úti og hann
bað hjúkrunarkonuna að opna gluggann og hleypa inn því
sem fyrir utan var, hvað svo sem það væri. Hún gerði svo...
og inn kom dúfa. Hugh þekkti þar óðara skjólstæðing sinn
og sannreyndi það með því að athuga málmhringinn með
númerinu sem festur var við annan fót dúfunnar. Dúfan
hafði að því er virtist flogið um 70 mílur í beina loftlínu til
þess eins að finna húsbónda sinn.
Atburðurinn vakti athygli blaðanna strax og sagt var frá
honum. Útvarpsstöð í Colombus í Ohio hafði meira að segja
fyrir því að leita uppi hjúkrunarkonuna sem hleypti hafði
dúfunni inn um gluggann og átti viðtal við hana í beinni
útsendingu.
Auðvitað eru þessar skýrslur aðeins frásagnir. En það eru
ekki neinar frambærilegar ástæður til þess að horfa fram hjá
þeim eingöngu vegna eðlis þeirra sem atvikssagna. En at-
huganir á dulskynjun dýranna felast ekki eingöngu í slíkum
frásögnum og staðháttar athugunum. I mörg ár hafa dul-
sálarfræðingar bæði í bandaríkjunum og Evrópu unnið
ákaft að tilraunum á rannsóknastofum með hunda, ketti og
jafnvel nagdýr. Vísindi eru fyrst og fremst tilraunir. Upp-
götvanir er því aðeins hægt að gera þegar kenning verður
að prófanlegri tilgátu, sem hægt er að sanna eða afsanna.
Það var þess vegna óhjákvæmiiegt að dulsálarfræðingar
sem unnu að þessum tilraunum færðu umráðasvæði dul-
skynjunar dýra inn frá víðáttunni, ef svo mætti segja, og
hefja á henni stýrðar tilraunir.
Við skulum nú líta á þessar athuganir í smáatriðum og sjá
hvort þær sýna í raun fram á dulskynjun hjá dýrum, og ef
svo er, hvað þær gefa nákvæmlega til kynna um þennan
hæfileika.
39