Morgunn


Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 48

Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 48
Dulræn skynjun dýra MORGUNN án straums. Það var skoðun dr. Schmidts að kakkalakkarnir myndu, ef þeir hefðu yfir að ráða svokaUaðri dulrænni kjörleitni, nota þann hæfileika sinn til þess að hafa áhrif á inni verkan rafalsins, sem stjórnaðist af hraðgengum sveiflugjafa, og valda truflun á honum þannig að hann gæfi frá sér straum á eitthvað minna en 50% tímans. Svo notað sé slæmt orðalag, þá yrðu þeir að rugla vélina. Schmidt prófaði fjölmarga kakkalakka áður en hann gerði alveg furðulega uppgötvun. Svo virtist sem að kakkalakkarnir fengju rafalinn til þess að gefa fleiri rafstuð en búist hefði verið við. Það var engu líkara en að skordýrin sæktust eftir því að fá í sig rafmagnsstuð sem einhvers konar örvun. Það virtist vissulega ekki vera nein líffræðileg skynsemi í þessu, af þeirri (einföldu) ástæðu að dýr reyna, ekki síður en mannfólkið, að forðast óskemmtilega reynslu. Þessi uppgötvun varð til þess að dr. Schmidt stóð frammi fyrir verulegum vanda varðandi þessa rannsókn sína. Þar sem hann hafði sjálfur unnið tilraunina með kakkalakkana, var það þá hugsanlegt að hann hefði notað sína eigin hæfi- leika til dulrænnar kjörleitni til þess að hafa áhrif á rafalinn? Það er nokkur skynsemi í þessari hugmynd vegna þess að margt fólk hefur eðlilega og tilfinningalega andúð á skor- dýrum. Schmidt játaði einu sinni fúslega fyrir mér og starfs- félögum sínum einnig, að hann hefði ekki minnstu löngun til þess að vinna með kakkalakkana. Svo að andúð hans á eigin tilraun kann að hafa fengið hann til þess að refsa skordýrunum ómeðvitað með því að koma rafalnum, án þess að vita af því, til þess að gefa fleiri rafmagnsstuð en henn hefði átt að gera við eðlilegar að.stæður. Dr. Schmidt gerði sér brátt grein fyrir að hann yrði að endurskoða tilraun sína til þess að komast framhjá þessu erfiða vanda- máli. Fyrir næstu tilraun ákvað Schrrddt að nota köttinn sinn og auka sjálfvirknina í tilrauninni svo hann þyrfti ekki að stjórna henni sjálfur. Hann vonaði að með því myndi hann ekki hafa áhrif á tilraunina. Hann byrjaði á því að setja köttinn í skýli á bak við húsið sitt í Durham. Það getur orðið ansi kalt á næturnar þarna og eini varmagjafinn í skýlinu 46
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.