Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 23

MORGUNN
Mér var stýrt í þetta starf
hundrað, en við vitum ekkert um þetta. Við vitum bara að
við höldum á þessu litla barni og það eina sem við vitum er
að barnið deyr einhvern tíma." Hann settist oft hjá mér til
þess að fá upplýsingar um þetta.
Starfsfélögum mínum fannst þetta svo sérkennilegt af því
að hann virtist ekki vera inni á þessari línu. En hann var
kominn yfir um ári seinna.
Þarna var einhver undirbúningur kominn af stað. Sál hans
vissi þetta ábyggilega, þótt hann vissi það ekki sjálfur. Þetta
er dæmi um það sem sálin veit en við vitum ekki.
Stúlka á miðöldum
Ég fór á dansleik í fyrra. Þar mætti 4g konu sem leit strax
frá mér á ungan pilt sem með henni var. Ég hrökklaðist frá
þeim og sagði við sjálfa mig: „Guð minn almáttugur!" Þá
skynjaði ég allt í einu að þetta var kona.
Ég fór beint heim og upplifði þessa nótt einn mesta harrn-
leik sem ég get ímyndað mér. Ég gekk um gólf, fór í sturtu,
hljóp niður í bæ, gerði allt sem ég gat til þess að losna við
Uþplifunina. En ég gat ekki losnað við þetta.
Eg sá alltaf fyrir mér árið 930. Mér finnst ég hafa verið ung
stúlka , mjög ung stúlka, kannski svona 15 ára. Ég átti heima
á landsvæði sem ég held að hafi verið í Skotlandi eða Wales.
Eg átti heima í kastala og var með sérstakt höfuðfat, eins og
Etið þríbrot, á höfðinu. Eg var með sítt hár og var í geysilega
fallegum kjól.
A veggjunum var klæði sem huldi þá að hluta. Ég skynjaði
föður minn, en hann var smákóngur. Það átti að gefa mig
öðrum smákóngi, þótt ég væri svona ung. í rauninni höfðu
þeir samið um að sameina ríki sín. Síðan fór ég með honum.
Eg man að ég sá lítið af þessum eiginmanni mínum. Síðan
hyrjuðu erjur og stríð, sem ég man lítið eftir. En þá neyðist
hann til að flýja eitthvað í burtu undan óvinum sínum.
21