Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 79

morgunn
Minning
þótti alltaf ákaflega vænt um samferðafólk sitt og betra
viðhorf er vart hægt að hugsa sér fyrir manneskju sem
starfar að þeim málum er Unnur gerði. Fyrr á árum gerði
hún einnig nokkuð af því að fara út á land til starfa svo fleiri
mættu fá líkn þrauta fyrir hina undursamlegu náðargáfu
hennar.
A sjötíu ára afmæli Sálarrannsóknafélags íslands var hún
heiðruð af stjórn félagsins fyrir heilladrjúgt starf hjá félag-
inu og það traust sem hún alltaf sýndi því.
Unnur var hógvær kona og vildi aldrei gera mikið úr
hæfileikum sínum. Vildi hún alltaf taka skýrt fram að hún
væri aðeins tengiliður fyrir aðra og meiri læknendur. Það
dylst þó engum sem þessi mál hefur kynnt sér að það þarf
tvo til og það er ekki minnsta málið að farvegur þeirrar
lækningaorku, sem okkur er hér í efninu búum er gert kleift
að njóta með þessum hætti, sé hreinn, vammlaus og vel af
Guði gerður. I því efni var Unnur svo sannarlega rétt mann-
eskja í réttu starfi. Ekki hefur umræða og viðhorf um dul-
ræn málefni alltaf verið jafn opin og hún er í dag og hefur
Unnur áreiðanlega munað tímana tvenna í þeim efnum,
eins og þeir fleiri sem lengi hafa að þessum málum starfað.
En í hennar huga var aldrei nokkur efi um raunveruleika
þessara mála og að líf væri að loknu þessu. Þar var hún föst
fyrir eins og hún jafnan var í þeim málum sem hún taldi
sönn og rétt.
77