Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 18

MORGUNN
að rökræða, þó að um það megi deila hvort prestamir séu sjálf-
ir heppilegustu aðilar þeirrar rökræðu.
✓
I ljósi þeirra þriggja hlutverka, sem ég hef ætlað kirkjunni að
rækja, virðist mér að prestar hljóti áfram að verða máttarstólp-
ar kirkjunnar. Eg tel á hinn bóginn bráðnauðsynlegt að þeir
geri sér ljóst hvert þessara þriggja meginhlutverka - menning-
arhlutverkið, rökræðuhlutverkið eða dulúðarhlutverkið - þeir
ætla sér að rækja fyrst og fremst og hvernig þeir hyggjast fara
að því. Þetta mál má skoða frá ýmsum hliðum og sjónarmið-
um, bæði almennum og einstaklingsbundnum, og mun ég ein-
ungis tæpa á örfáum atriðum til umhugsunar.
Verði kirkjunni ætlað að hafa skýra hlutverkaskiptingu af
þeim toga sem ég hef reifað þarf að taka mið af því við mennt-
un presta sem og annars starfsfólks kirkjunnar; og fyrsta verk-
efnið yrði raunar að setja á fót endurmenntunarnámskeið fyrir
klerka og annað starfslið eftir því hvaða þætti starfsins fólk
kysi helst að sinna.
I þessu sambandi vil ég benda á að það er óskynsamlegt að
ætla einum og sama manninum eða konunni að rækja í sömu
andrá hin þrjú mismunandi hlutverk kirkjunnar, eins og ég hef
lýst þeim. Vissulega geta þau öll farið saman og mörgum kann
að þykja æskilegt að svo verði, þó að ég leyfi mér að efast um
það. Eg tel að kirkjunni sé nauðsynlegt að gera skýran og
skarpan greinarmun á þessum þremur víddum starfseminnar,
því að annars er hætta á að öllu verði ruglað saman og allt fari
í handaskolum (eins og ég tel raunar að málum sé háttað nú).
VII
Við skulum nú líta örlítið nánar á hvert þessara hlutverka og
hugleiða verkefni prestsins í því sambandi. Menningarhlut-
verkið þekkjum við best. Þar sér presturinn um að framfylgja
hefðum og siðum sem ríkt hafa í samfélaginu, sumar um aldir,
og þjóðin vill viðhalda. Hér er presturinn í sínu fasta og mér
A
16