Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 29

MORGUNN
vörum manna af landshorni og á minna en sekúndu. Eða hitt,
að það gæti gefið oss bjartara ljós en áður var þekkt, til að
upplýsa myrkrið, þegar bezta ljóssins nýtur ekki við,
sólarinnar.
Hver ný uppgötvun hefur breyting í för með sér. Hún
umtumar að einhverju leyti hinu gamla, og það því meir, því
meiri sem hún er. Þegar hún fer að ryðja sér til rúms, þá verður
alltaf eitthvað af því gamla úrelt, - eitthvað af því gamla
hrynur. Og þeir menn, sem tregir eru að taka við nýju ljósi,
þeim er og illa við, að nokkuð af því gamla hrynji. - Þegar
réttilega er að gáð, þá er þó vanalegast breytingin fólgin í
umbót, en eigi eyðing hins gamla. Allt í heiminum er þróun og
vöxtur. Hið nýja er aðeins fullkomnun á því gamla. - Þegar eg
var bam ólst eg fyrst upp við lýsislampa eða tólgarkerti.
Annað ljós þekkti ég ekki, af þeim sem mennimir tendra. Svo
er eg var kominn lítið eitt á legg kom fyrsti olíulampinn á
heimili foreldra minna. Og eg horfði með undrun og gleði á
nýja ljósið. Síðar kyntist eg gasljósinu og loks Ijósinu.
Rafljósið útrýmir lýsislampanum og kertinu, og stein-
olíulampanum vonandi líka, með tímanum. En sú breyting er
ekki útrýming ljóssins sem í lýsislampanum logaði, heldur
umbót á því, dýrðleg fullkomnun þess.
Fyrir oss, sem orðið höfum svo lánsamir, að kynnast
þessum rannsóknum, er því ástæða til þess að fagna - og það
einmitt nú á þessum jólum. Nýtt ljós hefir verið kveikt fyrir
augum vorum. Jólin eru um fram alt hátíð ljósanna. Þau eru
haldin til minningar um fæðing hans, sem leiddi í ljós lífið og
ódauðleikann - hann sjálfur er skærasta ljósið, sem birzt hefir í
mannheimum. Enginn hefir frætt oss um Guð eins og hann,
enginn hefir boðað oss annan eins siðalærdóm eins og hann,
enginn hefir lifað eins fögru lífi eins og hann, enginn hefir
elskað eins og hann. Og það eru fyrstu jólin, vinir mínir, sem
vér lifum við þetta nýja ljós. Svo vel hafa tilraunir vorar
27