Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 58

MORGUNN
niðurstöður sérstakra rannsókna sem sýndu að næringarríkar
plöntur eins og þær sem voru ræktaðar í Viciente juku orku-
nýtinguna í líkamanum gífurlega, aukningin var langtum meiri en
hægt var að búast við með góðu móti af næringarefnunum sjálfum
eins og við skiljum áhrif þeirra á mannslíkamann. Eitthvað sem
þessar plöntur höfðu í sér hafði áhrif sem ekki var enn hægt að
henda reiður á.
Ég leit á Marjorie og spurði svo: „Þegar athyglinni er beint að
þessum plöntum gerist eitthvað í þeim sem eflir styrk mannsins
þegar þær eru borðaðar? Er það orkan sem nefnd er í handritinu?“
Marjorie leit á prófessorinn. Hann brosti lítillega til mín. „Ég
veit það ekki ennþásagði hann.
Ég spurði hann um ffamtíðarrannsóknir og hann skýrði mér ffá
því að hann langaði til að gera garð eins og þennan í Washington-
fylki og hefja langtímarannsóknir til að sjá hvort fólk sem æti
þessar jurtir hefði meiri orku eða væri heilbrigðara þegar til lengra
tífna væri litið. Þegar hann talaði gat ég ekki að mér gert og leit
öðm hverju á Marjorie. Allt í einu var hún svo ótrúlega falleg.
Líkaminn var langur og grannur þótt hún væri í víðum gaflabuxum
og bol. Augun vom dökkbrún og dökkt hárið féll í léttum lokkum
um andlitið.
Ég fann fyrir sterku líkamlegu aðdráttarafli. Einmitt á því
andartaki þegar ég skynjaði þetta aðdráttarafl sneri hún höfðinu,
horfði beint í augu mér og hörfaði undan.
„Ég þarf að hitta manneskju,“ sagði hún. „Kannski sé ég þig
síðar.“ Hún kvaddi Hains, brosti feimnislega til mín og fór framhjá
byggingunum og niður á stíginn.
Eftir fáeinna mínútna spjall við prófessorinn óskaði ég honum
góðs gengis og rölti aftur þangað sem Sara stóð. Hún var enn í
áköfum samræðum við einn af rannsakendunum en fylgdi mér
með augunum þar sem ég gekk.
Þegar ég nálgaðist brosti maðurinn sem hún var með, lagaði
blöðin á klemmuspjaldinu og gekk inn í bygginguna.
„Fékkstu að vita eitthvað?“ spurði Sara.
56