Útvarpstíðindi - 21.10.1940, Qupperneq 2

Bretasögur.
Daginn sem brezka setuliðið steig hér á
land í vor, var það eitt þess fyrsta verk
að handtaka alla Þjóðverja, sem til náð-
ist. Nokkrir Þjóðverjar (sennilega mest
skipbrotsmenn af Bahia Blanca) héldu þá
til á Hótel Heklu og urðu þeir snemma
morguns fyrir barðinu á Bretunum, sem
rifu þá upp úr værum svefni, stilltu þeim
upp í röð frammi á -gangi og héldu nökt-
um byssusting að brjósti hvers þeirra.
Þjóni einum á Heklu hafði líkað hálf-
illa við Þjóðverjana, þótt þeir frekir og
m. a. leiðzt alveg sérstaklega, að þeir skyldu
alltaf vera að öskra „Heil Hitler“ í tima
og ótíma — að honum fannst. Þjónstetrið
kom nú þarna að og sá, að þrengd-
ur var kostur Þjóðverjanna. Líkaði hon-
um það vel og sagði hárri röddu þeim til
storkunar: „Segið nú „Heil Hitler“, helvít-
in ykkar!“ Englendingarnir skildu ekki
skensið, en heyrðu greinilega, að maður-
inn sagði: „Heil Hitler“, og héldu, að hann
væri með því að hæða sig, þrifu til hans
og stilltu honum upp í raðir þeirra þýzku
og ráku byssusting að nefi hans. Síðan var
hann fluttur niður á bryggju, en þar skildi
íslenzka lögreglan sauð frá höfrum.
Stuttu eftir að brezka setuliðið hafði
slegið tjöldum á melunum milli Reykjavík-
ur og Skerjafjarðar, hélt þangað drengur
sex ára að aldri í þeim tilgangi að hafa fé
af Bretunum — eftir því sem hann síðar
sagði frá.
Hann hafði komizt yfir tvær hundabyss-
ur og hugðist nú að neyta vopna úr þvi
vopnaburður var hafinn í landinu á ann-
að borð. Mjög íbygginn gekk hann milli
herbúðanna með sína hendina á hvorri
hvellbyssu í vösunum. Honum þótti ekki
árennilegt að leggja til atlögu við náung-
ana með rifflana, en tók fljótt eftir því,
að sumir voru vopnlausir, utan hvað þeir
höfðu grönn og meinleysisleg smáprik í
hönd sér (en svo búnir eru vissir yfirmenn
brezka hersins). Strákur læddist nú um,
ÚTVARPSTÍÐINDI
koma út vikulega atS vetrinum, 28 tölubl.
16 blaðsiður hvert. 3. árgangur kostar
kr. 7.50 til áskriíenda og greiðist fyrir-
fram. í lausasölu kostar heftið 35 aura.
Ritstjóri og ábyrgSarmaSur:
KRISTJÁN FRIÐRIKSSON
BergstaSastr. 48. - Sími 5046
Útgrefandl I Il/f. Hlustandinn.
ísafoldarprentsmiSja h/f.
þar til hann komst að tveimur slíkum vopn-
lausum náungum einhversstaðar dálítið af-
síðis. Hann vindur sér þá að þeim og bein-
ir sinni byssunni að hvorum þeirra og æp-
ir af þjósti miklum: „Money! money!“
(Peninga! peninga!). Foringjarnir skildu
ekki í fyrstu hverju þetta sætti, en þegar
þeim varð tilgangur snáðans ljós, skelli-
hlógu þeir og gáfu honum sinn skildinginn
hvor fyrir skemmtunina — en við þeim
tók strákur hálf dræmt, því að hann var
móðgaður yfir því, hvað Bretarnir voru
kaldrifjaðir gagnvart vopnum hans.
Sagt er, að sumar þær stúlkur í Reykja-
vík, sem umgengizt hafa brezka herliðið,
séu lítt kunnandi í enskri tungu. Hefur
ýmsum getum verið að því leitt, hvaða mál
þær mundu tala við hermennina. Nýlega
fann einhver út, að þær mundu notast við
,,rúm-ensku“.
Englendingur nokkur arfleiddi tvo landa
sína og einn Skota að öllum eigum sínum
með því skilyrði, að þeir legðu hver um sig
5 sterlingspund í kistu hans. Nú deyr Eng-
lendingurinn, og erfingjarnir mæta allir,
þegar hann er kistulagður. Leggja Englend-
ingarnir þegar sinn 5-punda-seðilinn hvor í
kistu hins látna, en Skotinn tekur upp ávís-
anahefti og skrifar ávísun á inneign í við-
skiptabanka sínum, að upphæð £ 15. Leggur
síðan ávísunina í kistu hins framliðna, en
tekur 5-punda-seðlana og stingur í vasa
sinn.
Lag á nótum
kemur í næsta blaði.i
2
ÚTVARPSTÍÐINDI