Útvarpstíðindi - 21.10.1940, Side 10

Ný úfvarpssaga
KrisMn Laf ra nsdóHi i"
Eftir Sigrid Undset
Helgi Hjörvar les.
Eftir að hafa fengið vitneskju um
val útvarpssögunnar, snúum vér oss
til Helga Hjörvar. og spyrjum hann:
„Útvarpsráðið var búið að velja
sögu Gösta Berlings sem útvarps-
sögu, víst eftir yðar tillögu, þó að
„annar hafi nú komizt að ráðahagn-
um“, eins og þér komuzt að orði í
útvarpinu. En hvað réði því vali?“
„Fyrst og fremst það,að hollt væri
að flytja hlustendum hreina róman-
tík á þessum dapurlegu tímum, því
að nýjustu bókmenntirnar færa
næsta nóg af bölsýni og ömurleik“.
„En nú hafið þér valið Kristínu
Lafransdóttur. Hvers vegna?“
„Vegna þess, að það er skoðun
mín, að útvarpið eigi að flytja á
þennan hátt eitthvert veigamikið
ritverk á hverjum vetri“.
„Teljið þér það ekki óheppilegt,
að sagan er gömul og að hún mun
vera allmikið kunn hlustendum?“
„Nei. Ég álít, að það geti engu
síður verið kostur, að útvarpssaga
sé nokkuð kunn, ef um stórbrotið
og merkilegt listaverk er að ræða.
Þeir, sem nú eru miðaldra og eldri
hér á landi, og annars lesa útlend-
ar bókmenntir, hafa allmargir les-
ið „Kristínu L.“. En eru þeir samt
ekki fáir, hjá þeim, sem hlusta vilja
á útvarpssöguna? Sú kynslóð, sem
nú er að verða fulltíða, mun lítið
þekkja til þessarar sögu, og þeir,
sem hana hafa lesið fyrir löngu, eru
e. t. v. beztu hlustendurnir. Það virt-
ist mér að minnsta kosti um „Gróður
jarðar“ eftir Hamsun. Enda er það
svo og á að vera um góð ritverk, að
þau eru aldrei „of oft kveðin“ frem-
ur en beztu tónverkin. Þeir, sem
ekki vilja lesa né heyra góða bók
nema einu sinni, eru yfirleitt slæm-
ir lesendur; fyrir þá og til þeirra
eru hinir ómerkilegu reyfarar.
„Kristínu Lafransdóttur“ hef ég
ekki sízt valið vegna þess, að stíll-
inn og söguefnið er svo náskylt ís-
lendingasögum og Sturlungu. Hún
er bóka bezt til fallin að snúa henni
á hreina og kjarnorða íslenzku.
En fyrst og fremst tel ég vel far-
ið, að einhver svipur sé yfir þeirri
útvarpssögu, sem valin er“.
* * *
Sigrid Undset.
10
ÚTVARPSTÍÐINDI