Útvarpstíðindi - 28.10.1940, Blaðsíða 5

Samtal við Roberí Abraham
Robert Abraham flytur á næst-
unni nokkur erindi um tónlist. Hin
fyrstu tvö nefnir hann: Getgátur
um uppruna sönglistarinnar, og Um
tónlist frumþjóða.
Robert Abraham er þýzkur Gyð-
ingur, ættaður frá Berlín. Nám
stundaði hann við tónlistarháskól-
ann þar og hélt náminu síðar áfram
í París.
Ég hitti hr. R. Abraham að máli
og ræddi við hann um hinn fyrir-
hugaða erindaflokk. Talið. barst þá
fljótt að því, hvaða orsakir hafi leg-
ið til þess, að hann lenti hingað
norður til íslands.
— Af orsökum, sem mönnum al-
mennt eru kunnar, fór ég eins og
margur annar frá Þýzkalandi 1934,
en hafði þá þó lokið námi. Fyrst fór
ég til Parísar, til þess að taka
þátt í námskeiði í hljómsveitar-
stjórn. Eftir það fór ég til Kaup-
mannahafnar, vegna samninga,
sem þá stóðu yfir, um, að ég
tæki að mér starf sem hljómsveit-
arstjóri við útvarpið þar. Úr því varð
þó ekki, vegna skipulagsbreytinga,
sem um þessar mundir urðu á stjórn
danska útvarpsins, en þær urðu þess
valdandi, að hljómlistin fékk minna
rúm í dagskránni en áður. Aftur á
móti stjórnaði ég þar nokkrum
konsertum í sölum Glyptóteksins.
sögulegs eðlis undir fyrirsögninni:
,,Fra Barok til Klassik“.
— Gaman væri svo að heyra eitt-
hvað um það, hvernig það atvikað-
ist, að þér lentuð til íslands?
— Vinir mínir í Kaupmanna-
höfn, meðal þeirra einkum dr. Lis
Jakobsen, norrænufræðingur, vöktu
áhuga minn fyrir íslenzku þjóðinni
og menningu hennar. Mér leizt
fljótt vel á að fara hingað til þessa
gamla sögu- og sagna-fræga lands.
Vakti þá ekki sízt fyrir mér, að
gaman væri að fá tækifæri til að
kynnast af eigin reynd hinum
gömlu rímnalögum og tvísöngum
þessarar þjóðar.
— Hafið þér svo orðið fyrir von-
brigðum eða hið gagnstæða? Ég á
við með fólkið, landið — og rímna-
lögin?
— Bæði já og nei. Ég hef haft
mjög mikla ánægju af að kynnast
fólkinu yfirleitt. Dáist að hreinskilni
þess og heilsteyptum ,,karakter“ —
e. t. v. mætti þó sumt af því leggja
meiri rækt við kurteisi eða fágun í
framkomu, en það skulum við nú
ekki minnast neitt á. Mér til óbland-
innar ánægju hef ég kynnzt tung-
unni og lesið talsvert af íslenzkum
bókmenntum. Landið þykir mér fag-
urt, einkum litir þess og1 skýjafarið.
Hvað rímnalögin og tvísöngvana
snertir, hef ég aftur á móti orðið
fyrir vonbrigðum, að vissu leyti,
ekki með lögin sjálf eða gildi þeirra,
heldur hitt, hversu almenningur
nýtur þeirra lítið. Þau heyrast sjald-
an kveðin meðal alþýðu, og held ég,
ÚTVARPSTÍÐINDI
21