Útvarpstíðindi - 28.10.1940, Blaðsíða 10

mig langi til að betla mér út nætur-
stað? Hér er þó að minnsta kosti
sæng eða eitthvað, sem hægt er að
liggja á?
Bóndinn: Þér getið legið hér í
rúminu mínu. Ég get legið á loftinu
En herra, ég segi yður það sjálfs
yðar vegna, eins og þér getið líka
séð, að dauðinn býr í þessu húsi. Ég
bið yður að lofa mér að hafa húsið
mitt í friði. Ég er gamall maður og
hef nógu margt að bera.
1. herm.: Karl minn, ég ætla ekki
að neita mér um að sofa í rúminu
því arna. Það mun ekki verða nein
um til meins, þótt ég liggi í því, og'
ég hlakka til að hvílast aftur milli
hvítra línlakanna.
Bóndinn: Rúmið mitt er tilbúið.
Færðu honum ljós og vatn, barnið
mitt. Heyrirðu hvað ég segi? Það
er dóttir mín, sem situr þarna hjá
líkinu. Heyrirðu mig ekki, barnið
mitt?
1. herm.: Gott kvöld.
Konan (litlaust) : Gott kvöld. Það
er kalt hérna. Við lögðum alltaf í á
þessum tíma árs, meðan unnusti
minn lifði. Við vorum gift núna.
Giftumst í sumar.
1. herm.: Úr hverju dó hann?
Konan (hörkulega) : Það var
stríðið.
Bóndinn: Góða nótt.
1. herm.: Má ég sjá hann?
Konan (heldur áfram að tala):
Hann fór fyrir tveimur dögum. Þeir
sögðu, að hann hefði fallið í návígi.
Hann var skorinn á háls.
1. herm.: Faðir yðar . . .
Konan: Já, ég veit það. Pabbi
segir, að hann hafi sýkst hér í hús-
inu.
1. herm.: Það hræðir víst marga,
og þess vegna segir hann það sjálf-
sagt.
Konan: Pabbi segir þetta alltaf,
því að hann er hræddur um að ég
hagi mér illa, ef ég hitti einhvern
yðar. (Þögn). En ég er ekki svo
heimsk. Hver myrti hann? Hvorki
einn né annar. Það var stríðið.
1. herm.: Alveg rétt. Það er ekki
til neins að skella sökinni á einhvern
sérstakan. Það er stríðið.
Konan (gengur að lokrekkjunni) :
Sjáið þér hérna.
1. herm. (gengur til hennar) : Já,
það er ekki gaman að sjá þá svona.
Á meðan það stendur yfir, sýnist
allt í lagi, en að sjá þá á eftir •—
svona eru þeir fluttir heim — þaC
reynir á taugarnar. Piltarnir ykkar
eru fjári góðir hermenn. Ég var líka.
í árásinni.
Konan: Ég veit það. Pabbi hélt,
að við myndum fá liðsauka, og þið
munduð ráðast annars staðar fram,
en ég vissi, að þið mynduð koma
hér.
1. herm.: Þér vissuð það?
Konan: Já, ég heyrði herlúðrana
ykkar. Pabbi vildi, að við fælum
okkur, en hvaða gagn er að því?
1. herm.: Það er rétt — við gerum
engum mein. Aðeins að lofa okkur
að vera út af fyrir okkur og — en
það er verulega fallegt af yður að
vera ekki hræddar.
(Þögn).
1. herm. (hikandi) : Mér finnst
svo hræðilega einmanalegt í þessu
fjandmannalandi.
Konan (virðist ekki heyra það.
Eftir dálitla þögn segir hún) : Við
skulum ekki standa hér lengur. Er
uð þér ekki svangur? Og það er svo
dimmt hér. Ég ætla að kveikja ljós.
Það á alltaf að loga á fjórum kert-
um meðan hann liggur hérna.
(Þögn). Nú ætla ég að sækja eitt-
hvað að borða. Leggið þér frá yður
hjálminn og frakkann á meðan. Ég
kem strax aftur.
26
(JTVARPSTÍÐINDI