Útvarpstíðindi - 11.11.1940, Síða 2

í Vestmannaeyjum var eftirfarandi
auglýsing fest upp á símastaur:
„Hér með tilkynnist hlutaðeigendum,
að enginn má aka opnum vögnum um
götur bæjjarins, samkvæmt banni heii-
brigðisfulltrúa, sem fullir eru af grút og
slori".
Hvítasunnuflokksprestur í Vestmanna-
eyjuni var að skíra nýja meðlimi niður-
dýfingarskírn, en trúaðir segja, að við
slíka skírn eigi menn £ið sjá hcilagan
anda í dúfulíki. — Meðal þeirra, sem
skíra átti, var kai'l einn ofan úr svcit.
þegar prestur hefur dýft honum í kaf,
spyr liann, hvort híinn sjái nú ekki dúf-
una. „Nei“, kai'l sá enga dúfu. Presturinn
færir hann þá í kaf aftur og fcr á sömu
lcið. Svona gekk það sjö sinnum, og liélt
prestur honum æ lengur niðri i vatninu í
senn, eftir því sem á leið. Fór þá karli
loks að leiðast þóf þetta — og jafnvel að
öi'vænta um líf sitt — með því honum
þótti sér liggja við drukknun, svo að hann
segir með þjósti í því hann vatt sér upp
úr kerinu: „Og ég sé ekkert nema and-
skotans flugfýlinn þarna uppi í fjallinu".
Einn af kunningjum lögreglunnar liér er
orðinn frægur fyrir hnittileg svör við spurn-
ingum sakaómara.
Nýlega var hann gripinn fyrir smáþjófn-
að og leiddur fyrir Valdemar (fulltrúa
sakadómara) :
ÚTVARPSTÍÐINDI
koma út vikulega at5 vetrinum, 28 tölubl.
16 blaösíöur hvert. 3. árgangur kostar
kr. 7.50 til áskrifenda og greiðist fyrir-
fram. í lausasölu kostar heftiö 35 aura.
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur:
KRISTJÁN FRIÐRIKSSON
Bergrstaðastr. 48. - Sími 5046
ÚlK’efaiuli: H/f. Hlustaiulinn.
ísafoldarprentsmiðja h/f.
Valdemar: „Voruð þér einn um aö
fremja þennan síðasta þjófnað?“
„Já, ég held nú það“, segir strákur. „Ég
er alveg orðinn uppgefinn á því að hafa
aðra með mér, því það er aldrei að vita,
hvort þetta eru heiðarlegir menn“.
Tvær stúlkur fóru saman á Hótel ísland
og settust við borð eitt og fengu sér kaffi.
Að vönnu spori kemur norskur sjóliði og
biður aðra stúlkuna að dansa við sig, og
fer hún með honum. Stúlkan, sem eftir var,
beið, en hin kom ekki. og sá hún henni að-
eins bregða fyrir einstöku sinnum í dans-
inum. Löngu síðar um kvöldið, þegar
hljómsveitin hafði leikið síðasta iagið, kom
stúlkan loks og var auðsýnilega í rostu
skapi: „Eg œtlaði bara aldrei að losna“,
sagði hún, „og hugsaðu þér, hvað hann var
frekur. Strax eftir fyrsta dansinn sagði
hann: „Skal vi holle opp?“ ,,Nei“, sagði
ég. Og eftir hvern einasta dans sagði hann:
„Skal vi holle opp?“ en ég sagði alltaf
„nei“. Og núna síðast, þegar hljómsveitin
hœtti að spila, sagði hann brosandi: „Nu
maa vi dok holle opp, fröken“, en ég sagði
enn þú „nei“ og sleit mig lausa, því að ég
vildi auðvitað ekki fara upp með lionum“.
FÖTIN SKAíPA MANNINN
Látið mig sauma
fötin.
(Biichminclur /9enjamínss on
P. O. Box 84. Laugavegi 6. Sími 3240.
50
ÚTVARPSTÍÐINDI