Útvarpstíðindi - 11.11.1940, Blaðsíða 10
miljónatali og sekkur þeim síðan í
hafið.
Aðalstöðvar hans í Toba eru
byggðar þannig, að þær megi nota
sem vinnustofur tvö þúsund manna,
ef þörf krefur. Hver byggingin eftir
aðra rís upp. 1 einni er „uppskurð-
urinn“ framkvæmdur, í annarri eru
perlurnar taldar, í þeirri þriðju er
borað á þær göt með hraðvirkum
rafvélum og í þeirri fjórðu eru þær
dregnár á band o. s. frv. Þegar hann
hefur þannig búið um sig, telur hann
sér fært að taka upp baráttuna á
heimsmarkaðinum. Og nú sendir
hann uppskeruna frá 1913 á skart-
gripamarkað Evrópu. öflugur áróð-
ur og auglýsingastarfsemi er hafinn
í helztu löndum Evrópu. Og þegar
fyrsta sendingin er á leiðinni, tekur
Mikimoto í sínar hendur stjórn
starfseminnar og bíður átekta.
Fyrsta sendingin er þegar komin
til París.
Gimsteinasalar Evrópu verða ótta
lostnir. Japönsku perlurnar eru svo
að segja gallalausar, og þeir stara á
þær skelfdir. ,
Þeir rannsaka einkaleyfin. Og
eftir að hafa lesið þau, er þeim
ljóst, að héðan í frá er hægt að
framleiða kynstur af perlum. Af-
leiðingin hlýtur að verða sú, að
náttúruperlan missir verðgildi sitt
— en hvað er hægt að gera
gagnvart þessum skæða keppinaut.
Það er að vísu bót í máli, að sér-
fræðingar geta þekkt „gerviperl-
una“ frá náttúrlegri perlu. Ef til
vill er þar leið út úr ógöngunum. Og
gimsteinasalarnir hefja öfluga
gagnsókn. Þeir fullyrða, að jap-
anska perlan sé eftirlíking — hag-
lega gerð gervivara. Heimsblöðin
ráðast hörkulega á Mikimoto og
perlur hans. Skartgripasalarnir
krefjast málsóknar.
En Mikimoto, sem tfylgist með
gangi málanna gegnum símskeyti
frá París, verður ekki uppnæmur.
Hann lætur hart mæta hörðu:
„Þér segið, að ég geri perluna
verðlausa. Ég hef því til að svara, að
ég útrými þjóðfélagslegri meinsemd.
Hvers vegna eiga aðeins miljónaeig-
endur að hafa ráð á að kaupa perl-
ur? Ég vil gefa sérhverri konu, í
hvaða stétt sem er, tækifæri til að
eignast perlur. Þær eiga ekki ein-
ungis að skarta á hálsi auðugra og
tiginborinna kvenna, heldur einn-
ig á dætrum óbreyttra borgara. Þér
segir, að perlur mínar séu eftirlík-
ingar. Þér alið upp silfurrefi og
merði, sem gefa af sér dýrmæt
skinn. Teljið þér þau eftirlíkingar?
Silfurrefir og perlur eru afurðir úr
dýraríkinu. Þér framleiðið silfurrefi
handa kvenfólkinu til að skreyta
sig með — ég framleiði handa því
perlur. Það er allur munurinn“.
Menn fylgdust af áhuga með deil-
unni og biðu átekta.
Hinir smærri skartgripasalar biðu
þó ekki dómsúrslita, heldur pöntuðu
japanskar perlur.
Nú hófust réttarhöldin.
Dómararnir kvöddu vísindamenn
sér til aðstoðar. Það var leitað úr-
skurðar franskra, amerískra, enskra
og þýskra prófessora. Og úrskurður
þeirra féll Mikimoto í vil. Dr. David
Starr Jordon frá Stanford-háskólan-
um, dr. Charles A. Kofoid við há
skólann í Kaliforníu, prófessorarnii
Shippley og Jameson frá Englandi,
Boutain og Dollfuss í Frakklandi
felldu ejnróma þann úrskurð, að
perlur Mikimoto væru ekki eftirlík-
ingar. Rétturinn gerði ekki annað
en staðfesta þann dóm.
58
ÚTVARPSTÍÐINDI