Útvarpstíðindi - 11.11.1940, Blaðsíða 11
G. BRIEM, verhfrœdingur:
Nýju hljóðritunarfækin
Tæki þau, sem útvarpið hefur
nokkur undanfarin ár notað til upp-
töku hljóða á plötur, voru mjög ó-
dýr og ófullkomin. Þar sem ráðgert
var að hefja skipulagsbundna hljóð-
ritunarstarfsemi á næstunni, m. a.
vegna fyrirhugaðrar viðleitni til
málvöndunar, voru í haust keypt
ný hljóðritunartæki frá Banda-
víkjunum. Eru þau ólíkt hent-
ugri og betri en hin eldri tæki, enda
margfalt dýrari (um 3000 krónur
án platna).
Hljóðritunartækin samanstanda
af þessum aðalhlutum:
1. Til upptöku: a) Hljóðnemi, b)
Magnari, c) Hljóðriti (mótor,
skífa og skeri), d) óskorin
plata.
Þetta var stór sigur fyrir Miki-
moto. Nafn hans var á allra vörum.
Hann opnar útsölur við aðalgötur
stórborganna, New York, Los Ange-
les París, London og Bombay. Hin
náttúrlega perla fellur í verði, en er
stöðugt metin hærra en „iðnaðarvar-
an“ japanska. Og þótt Mikimoto yf-
irfylli alla markaði með perlum sín-
um, hefur það aðeins þær afleiðing-
ar, að hans eigin perlur falla í verði.
Þær geta ekki útrýmt gallalausum
perlum, sem náttúran hefur frá ör-
ófi alda framleitt og heldur enn á-
fram að framleiða.
(Þýtt og endursagt eftir bók Edgar Laj-
atha: Japan).
2. Til framköllunar: a) Grammó-
fónn (mótor, skífa, rafmagns-
hljóðdós), b) Grammófónplata,
c) Magnari, d) Gjallarhorn.
Á meðfylgjandi mynd af tækjun-
um, sem voru keypt í haust, sést
hljóðritinn (lengst til vinstri), magn-
arinn (í miðjunni) og gjallarhorn
(til hægri).
Upptaka eða hljóðritunin fer að
jafnaði þannig fram:
Hljóðið, sem á áð „taka upp“,
berst til hljóðnemans og breytist í
honum í rafsveiflur, sem eru leidd-
ar til magnarans, þar sem þær eru
gerðar margfalt sterkari.
Því næst eru þær leiddar eftir vír-
um til hljóðritans eða réttara sagt
til „skerans" og fara þar eftir vafn-
ingum rafseguls og segulmagna
hann í takt við hljóðsveiflurnar.
Milli póla segulsins er járnstykki,
en við það er festur demantur (saf-
ír) eða stálnál, sem á að rista hljóð-
sveiflurnar í plötuna. Hljóðritinn er
ÚTVARPSTÍÐINDI
59