Útvarpstíðindi - 25.11.1940, Blaðsíða 7
ÍSLENZK ULL
Á mánudag 2. des. flytur frú Anna
Ásmundsdóttir erindi, er hún nefnir:
„Þegar lopinn kemur“. 1 erindi þessu
mun hún einkum segja fréttir frá
starfsemi skrifstofunnar „Islenzk
ull“.
Starfsemi skrifstofu þessarar vek-
ur æ meiri athygli, og er ekki annað
sýnna, en að henni muni takast að
valda straumhvörfum í þá átt að hef ja
ullina íslenzku til vegs og virðingar í
hugum manna.
Ég bregð mér því á sýningarstað-
inn fyrir íslenzka ull og ullarvarning
í Suðurgötu 22.
Þ.ar hitti ég fyrir frú önnu Ás-
mundsdóttur, sem ásamt frú Lauf-
eyju Vilhjálmsdóttur hefur haft for-
göngu um stofnun skrifstofunnar og
annazt starfrækslu hennar.
Á skrifstofu þessari ber margt fyr-
ir augu, sem mér virðist mjög at-
hyglisvert.
Þar gefur að líta ýmsa muni úr ís-
lenzkri ull, sem eru svo haglega gerð-
ir, að allir hljóta að undrast,
sem ekki eru áður kunnugir því,
hversu vandaðar og smekklegar vör-
ur er hægt að framleiða úr íslenzku
ullinni. Þær vörur, sem þarna eru til
sýnis, eru flestar handunnar á heim-
ilum víðs vegar um landið.
Fyrst beinist athyglin að nokkr-
um mjög snotrum peysum, sem
þarna eru til sýnis.
— Þessar peysur vekja aðdáun
flestra, sem hingað koma, segir frú
Anna. Nú höfum við ákveðið að efna
til samkeppni meðal almennings um
fallegustu kven- og karlmannapeysur,
sem okkur berast til sýningar. Við
heitum 50 kr. verðlaunum fyrir fal-
legustu kvenpeysuna og öðrum 50
krónum fyrir fallegustu karlmanns-
Frú Anna Ásmundsdóttir og i'rú Lauí'ey Vil-
hjálmsdóttir (t.v.) Vignir tók myndina fyrir
Útvt. á skrifstofunni „íslenzk ull“.
peysuna. Gestir þeir, sem sýninguna
sækja, greiða atkvæði um, hverjar
þeim þykja fallegastar, og ræður það
úrslitum í samkeppninni.
— Hvað kosta svona peysur? spyr
ég.
— Þessar handprjónuðu tvíbanda-
peysur, sem þér sjáið, og sem mest
eru í tízku núna, kosta 30—60 krónur.
— Er það ekki of dýrt til þess að
fólk almennt kaupi þær?
— Nei. Við gætum selt miklu
meira af þeim en við gerum, aðeins
ef framleiðslan væri nóg. Fólk hefur
nú fengið reynslu fyrir því, að það
borgar sig að kaupa íslenzka prjón-
lesið þessu verði. Svona flíkur geta
enzt svo árum skiptir, án þess að láta
á sjá. Og íslenzku sauðarlitirnir eru
í miklum metum, ekki sízt hjá út-
lendingum. Hinn vaxandi áhugi unga
fálksins fyrir vetraríþróttum hefur
líka skapað aukna þörf fyrir íslenzk-
an ullarvarning.
— Teljið þér, að hægt væri að hafa
sæmilega atvinnu við að framleiða
prjónavörur fyrir þann markað, sem
hér er nú?
— ;Ég er ekki í nokkrum vafa um,
að það væri hægt. Margar konur, sem
nú vinna fyrir stofuna og eru orðnar
ÚTVARPSTlÐINDI
87