Útvarpstíðindi - 09.12.1940, Blaðsíða 5

.
Albert Engström. (Ásg. Ásgeirsson les sög-
ur eftir hann á sunnudag).
lendu ökrum. Það, sem hæst ber og
haggar tilbreytingarleysi sléttunnar,
eru kirkjuturnarnir, trjálundarnir
við bóndabæina og limgirðingarnar á
milU akranna, sem skipta sléttunni í
reiti. Hér og þar sést á hvítkalkaða
veggi bóndabæjanna á milli stofn-
gildra eika, eplatrjáa og annarra
lauftrjáa. Á stöku stað sjást þráð-
bein trjágöng voldugra eika eða lindi-
trjáa, við enda þeirra sést á gamla
aðalshöll, sem reisir sig stolt þrjár
til fjórar hæðir yfir sléttuna. —
Minj.ar frá glæsitímabili aðalsins. 1
huganum bregða fyrir ævintýralegar
riddarasögur og rómantískar sögur
um ástir og hefðbundnar venjur
hinna gömlu aðalsætta, sem féll ekki
alltaf vel saman“.
Svíþjóð er af mörgum talin eitt hið
fegursta land álfunnar, og Svíar
munu standa flestum þjóðum framar
um ýmsa menningu, sérstaklega þó
að því er snertir skipulagningu fé-
lagsmála og verklega tækni.
Síðar á sunnudagskvöldið mun
Ásgeir Ásgeirsson bankastjóri minn-
ast Alberts Engström — sem nú er
nýlátinn — og lesa eftir hann nokkr-
ar gamansögur.
„— Minning frá <}læsitimabili aðalsins".
Þá verður leikin sænsk hljómlist,
og dagskráin endar með sænska þjóð-
söngnum.
Á kvöldvökunni á miðvikudag les Frið-
finnur Guðjónsson smásöguna „Leidd í
kirkju", eftir þorgils gjallanda.
p
ÚTVARPSTÍÐINDI
117