Útvarpstíðindi - 16.12.1940, Blaðsíða 12

þetta fyrmefnt kvöld, svo að ég var
annars hugar og fylgdist ekki vel með
samtalinu — mér kom umræðuefnið
kunnuglega fyrir og tók því ekki
meiri þátt í umræðunum en sjálfsögð
kurteisi krafðist.
En allt í einu er athygli mín vakin.
Ég skynja brot úr sögu, sem ég hafði
ekki heyrt áður. Hún gerðist í öðru
byggðarlagi og var um annað fólk en
venjulegt var.
Ég spurði um það, sem farið hafði
fram hjá mér og náði þannig í sögu-
þráðinn frá byrjun.
Það var sagan um, hvemig dauða
majórsins og majórsfrúarinnar bar
að. Það var í fyrsta skipti, sem ég
heyrði hana. Síðar hef ég oft heyrt
hana og alltaf eins í aðalatriðunum,
en þau eru vafalaust sönn. En þar sem
ég get ekki reitt mig á, að rétt sé farið
með öll smáatriði, mun ég sleppa
nöfnum. Þó mun vart finnast nokkur,
sem neitt hefði við það að athuga, þó
að ég tæki þau nú með. ,
Majórinn var vel þekktur úr stríð-
inu 1808 og 1809. Hann var hátt sett-
ur liðsforingi, var af góðum ættum og
hafði öðlazt þann heiður að vera per-
sónulegur vinur Augustenborgar-
arfólksins. Framtíðin virtist brosa
við honum. — Hann var lengi vel ó-
giftur, enda þótt bónorði af hans
hálfu mundi hafa verið tekið opnum
örmum á betri bæjunum. Það leit út
fyrir, að hann hugsaði einungis um
störf sín í þágu hersins. En loks gift-
ist hann þó dóttur efnaðs bönda í
sínu byggðarlagi vestanvert við
Mjösen.
Og þá urðu margir hneykslaðir...
_________ Trh.
Vizkukorn.
Vertu aldrei hinn þriðji, þegar
tveir deila.
Hvert það hreysi, sem vonin hef-
ur aðsetur sitt í, er höll.
Erindi Roberts Abrahams 27. des.
1 næsta erindi sínu, Úr sögu söng-
listarinnar, mun Robert Abraham
ræða um tónlist Forn-Grikkja og enn-
fremur músík á fyrri hluta miðalda.
Sem kunnugt er, var sönglistin í mikl-
um metum hjá Grikkjum á blóma-
tíma menningar þeirra, og var jafn-
vel skoðuð sem áhrifaríkt uppeldis-
meðal. En alveg sérstaklega viljum
vér vekja athygli á, að í síðari hluta
erindisins, sem f jallar um tónlist mið-
aldanna — mun R. A. tala um ís-
lenzka tvísönginn og rekja afstöðu
hans til þróunar í sönglistinni yfir-
leitt.
LIPURTÁ — danslag hvöldsins 28. des.
Sungið af þremenningunum: Agnari Sig-
urðssyni, Guðm. Karlssyni og E. B. Waage
pú ert liúf og létt á fæti
sem litill fugl i vorsins gelm.
pú ert ör af æsknkæti
bg aðeins þekkir bjartan hefm.
Lipurtá, biíð á brá
bros þú vekur öilum hjá.
Aðeins vor, æskuspor
áttu hér á meðal vor.
— pú ert ein úr Austurstræti
sem útlagana seiðir heim.
pá, sem langar til að lifa,
þeir leita uppi sporin þín,
peir, sem alltaf yrkja, skrifa
þinn æskusvip í ljóðin sín.
Lipurtá, blíð á brá,
bros þú vekur öllum hjá.
Sérhvert kvöid, öld af öld
átt þú hér að hafa völd.
peir sem hverfa burt úr bænum,
þeir brosa, hvar sem mynd þin skin.
SnæbJ. Einarsson.
140
ÚTVARPSTlÐlNDI