Útvarpstíðindi - 16.12.1940, Blaðsíða 13

Erindi Kristmanns Guðmundssonar
skálds um rithöfunda, tel ég að hafi í
lieild sinni verið misheppnað. Að vísu
dáðist ég að því, hvað fyrirlesaranum
tókst oft vel að gefa allglögga hugmynd
um rithöfund eða bók í örfáum orðum —
og erindið var skemmtilega flutt og djarf-
lega samið — en að minni hyggju er al-
veg Þýðingralaust að láta upptalningar,
eins og þetta erindi var að miklu leyti,
fara fram í útvarpinu. það er alveg ó-
hugsandi, að mönnum takizt að festa sér
nokkuð sérstakt í minni, þegar hver
stuttorða lýsingin rekur aðra eins og
þarna var. Ég reyndi eftir mætti að festa
mér í minni aðalkjarna erindisins. Fyrst
framan af virtist mér, að þetta gæti tek-
izt, en þegar á leið, og því fjölgaði, sem
> þurfti að leggja á minnið, fór allt að verða
örðugra — og nú er svo komið, að ég man
fátt eitt úr þessu erindi, sem mér var
ekki að einhverju leyti kunnugt áður.
þannig býst ég við, að flcirum fari — og
virðist mér því, að það væri atliugandi
fyrir þá, sem tala um bækur og menn í
útvarp, að gæta sín fýrir þeirri freist-
ingu að drepa lauslega á mjög margt í
sama erindi.
þá vildi ég og mega stinga því að höf-
undinum, að mér þótti hann nokkuð ó-
vandur á mál. Norskan skaut upp koll-
inum miklu oftar, heldur en þegar hann
bað afsökunar á henni.
Kvöldvaka Vilhjálms p. Gislasonar þ.
11. dcs. var yfirleitt skemmtileg. það er á-
reiðanlega til bóta, að skipta kvöldvök-
unum þannig niður milli stuttra dag-
skrárliða, eins og gert hefur verið nú í
seinni tíð. Auk þess sem kvöldvaka þessi
var ágæt sem kvöldvaka, þá var hún
einnig hinn ákjósanlegasti bókaþáttur.—
þaina voru lesnir smákaflar úr einum
fjórum eða fimm bókum, sem nýlega hafa
komið út. Kaflar þessir voru skemmtileg-
ir og valdir þannig, að áheyrandinn fékk
hugmynd um aðalefni bókanna. Reyndar
dró það nolckuð úr ánægjunni, að enginn
upplesaranna, nema V. þ. G., virtist
kunna neitt til upplestrar. Lestur hinna
tveggja var líílaus og tilbreytingasnauð-
ur.
Söngur Ágústar Bjarnasonar féll mér
sérlega vel í geð, betur en ég hafði búizt
við. Gunnar Pálsson virtist mér aftur
tæplega njóta sín eins vel og venjulega,
og rödd Guðmundar Marteinssonar þótli
mér ekki falleg — ekki vel hrein og lit-
laus. En ég tek fram, að ég tala hér að-
eins sem almennur áheyrandi, sem hlust-
aði af alúð, en vantar allar sérþekkingu
á sönglist. K. F.
Úr bréfi frá útsöhimanni Útvarpstíðinda
á Húsavík.
Húsavík, 22. nóv. 1940.
Þrátt fyrir verðhækkun á Útvarpstíðind-
um hefur aðeins einn kaupandi hætt, og er
það ekki hækkuninni að kenna, enda er hún
sízt meiri en búast mætti við, en nokkrir
nýir kaupendur hafa bætzt við.
llér í Húsavík eni margir útvarpsnotend-
ur, en við eigum hér við fullkomin vandræði
að stríða, síðan stöðin hætti að útvarpa með
í'ullri orku. Minsk truflar mjög mikið, svo
að sum kvöld má ekki á milli heyra, hvor
sterkari er, hún eða Reykjavík.
Og svo bætist nnnnð við, sízt betra. Þegar
skipt vnr um straum í Hafnarfirði, voru
keypt hingað allmörg viðtælci þaðan, tveggja
og þriggja lampa. (Hér er rakstraumur). •—
Nægðu þau vél til ajð ná Reykjavík, á
meðan útvarpað var með fullri orku. En
síðan því var hætt, hefur verið illmögúlegt
að hafa gagn af útvarpi frá Reykjavík í
þessi tæki, og þegnr verið er að reyna að
ÚTVARPSTÍÐINDI
141